Józef Antoni Dubiński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 23: Linia 23:
| citizenship =  
| citizenship =  
| nationality =  
| nationality =  
| fields = górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych
| fields = górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Liczne odznaczenia państwowe i resortowe
| awards = Liczne odznaczenia państwowe i resortowe
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 2012
| dhc_year = 2012
| dhc_reason = za wybitny wkład w rozwój geofizyki górniczej, a szczególnie sejsmologii kopalnianej, interdyscyplinarnych badań dotyczących podziemnego górnictwa węgla i rud miedzi oraz za osiągnięcia w zakresie działań na rzecz rozwoju kadry naukowej o najwyższych kwalifikacjach w naukach o Ziemi i naukach górniczych
| dhc_reason = za wybitny wkład w rozwój geofizyki górniczej, a szczególnie sejsmologii kopalnianej, interdyscyplinarnych badań dotyczących podziemnego górnictwa węgla i rud miedzi oraz za osiągnięcia w zakresie działań na rzecz rozwoju kadry naukowej o najwyższych kwalifikacjach w naukach o Ziemi i naukach górniczych
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Józef Antoni Dubiński''' (1945-)
Prof. dr hab. inż. '''Józef Antoni Dubiński''' (1945-)


Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych
Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych


Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni. W 1963 r. podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 r. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.
Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni. W 1963 r. podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 r. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.


Od 1971 r. do chwili obecnej jest pracownikiem Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 r, doktor habilitowany 1990 r., a tytuł profesora nauk technicznych w 1995 r. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych m.in. w Instytucie Geofizyki Ruhr - Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 r., w USA - w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 r.
Od 1971 r. do chwili obecnej jest pracownikiem Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 r, doktor habilitowany 1990 r., a tytuł profesora nauk technicznych w 1995 r. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych m.in. w Instytucie Geofizyki Ruhr Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 r., w USA — w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 r.


Podstawowy nurt działalności naukowo-badawczej i wkład do światowej nauki górniczej związany jest przede wszystkim z geofizyką górniczą i geomechaniką, a w ostatnich latach problematyką gospodarki zasobami, przede wszystkim w odniesieniu do złóż węgla kamiennego i brunatnego, a także rozwojem czystych technologii wykorzystania tych nośników energii.
Podstawowy nurt działalności naukowo-badawczej i wkład do światowej nauki górniczej związany jest przede wszystkim z geofizyką górniczą i geomechaniką, a w ostatnich latach problematyką gospodarki zasobami, przede wszystkim w odniesieniu do złóż węgla kamiennego i brunatnego, a także rozwojem czystych technologii wykorzystania tych nośników energii.


Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w l. 1991-2001. Od 2001 Naczelny Dyrektor GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza zatrudniająca obecnie ok. 600 pracowników, posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2. dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.
Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w latach 1991–2001. Od 2001 Naczelny Dyrektor GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza zatrudniająca obecnie ok. 600 pracowników, posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2. dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.


Autor ponad 300. publikacji naukowych w tym wielu książek, artykułów naukowych i monografii, współautor kilkunastu patentów. Promotor 8 doktoratów, recenzent ponad 20 prac doktorskich, ok. 50 rozpraw habilitacyjnych oraz ponad 40 wniosków o nadanie tytułu profesora.
Autor ponad 300. publikacji naukowych w tym wielu książek, artykułów naukowych i monografii, współautor kilkunastu patentów. Promotor 8 doktoratów, recenzent ponad 20 prac doktorskich, ok. 50 rozpraw habilitacyjnych oraz ponad 40 wniosków o nadanie tytułu profesora.


Był zapraszany do wygłoszenia licznych wykładów za granicą, m.in. w Chinach na Uniwersytecie Górniczym w Xuzhou oraz w Chińskim Instytucie Badawczym Węgla w Pekinie, w Chile (La Serena), Czechach (Ostrava), USA (Denver, Pittsburgh, Washington), RPA (Welkom) i Wietnamie (SaPa; Ha Long) oraz występował jako generalny sprawozdawca na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Skał w Paryżu 1999 r. i keynote speaker na XX i XXII Światowych Kongresach Górniczych w Teheranie (2005) i Istambule (2011).
Był zapraszany do wygłoszenia licznych wykładów za granicą, m.in. w Chinach na Uniwersytecie Górniczym w Xuzhou oraz w Chińskim Instytucie Badawczym Węgla w Pekinie, w Chile (La Serena), Czechach (Ostrava), USA (Denver, Pittsburgh, Washington), RPA (Welkom) i Wietnamie (SaPa; Ha Long) oraz występował jako generalny sprawozdawca na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Skał w Paryżu 1999 r. i keynote speaker na XX i XXII Światowych Kongresach Górniczych w Teheranie (2005) i Istambule (2011).


Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.
Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.


Źródło:
Źródło:
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Profesorowi Józefowi Antoniemu Dubińskiemu], portr.
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Profesorowi Józefowi Antoniemu Dubińskiemu], portr.
* Uchwała nr 115/2012 Senatu AGH z dnia 30 maja 2012 r. w sprawie nadania TYTUŁU DOKTORA HONORIS CAUSA AGH prof. dr hab. inż. Józefowi Antoniemu Dubińskiemu. Protokół z Posiedzenia Senatu AGH z dnia 30 maja 2012 r.. s. 1, 20-21, 103
* Uchwała nr 115/2012 Senatu AGH z dnia 30 maja 2012 r. w sprawie nadania TYTUŁU DOKTORA HONORIS CAUSA AGH prof. dr hab. inż. Józefowi Antoniemu Dubińskiemu. Protokół z Posiedzenia Senatu AGH z dnia 30 maja 2012 r. s. 1, 20–21, 103
* Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4A : Ludzie nauki A-O. [Warszawa] Ośrodek Przetwarzania Informacji cop. 2006. S. 171
* Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4A : Ludzie nauki A-O. [Warszawa] Ośrodek Przetwarzania Informacji cop. 2006. S. 171
* Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 29 czerwca 2012. Kraków  Biuro Rektora AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie [2012]. 70 [2] s., fot., il.
* Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 29 czerwca 2012. Kraków  Biuro Rektora AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie [2012]. 70 [2] s., fot., il.




{{DEFAULTSORT:Dubiński, Józef Antoni}}
{{DEFAULTSORT:Dubiński, Józef Antoni}}
[[Category:Doktorzy honoris causa]]
[[Category:Doktorzy honoris causa]]

Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Prof. dr hab. inż. Józef Antoni Dubiński (1945-)

Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska; geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych

Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni. W 1963 r. podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 r. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.

Od 1971 r. do chwili obecnej jest pracownikiem Głównego Instytutu Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 r, doktor habilitowany 1990 r., a tytuł profesora nauk technicznych w 1995 r. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych m.in. w Instytucie Geofizyki Ruhr — Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 r., w USA — w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 r.

Podstawowy nurt działalności naukowo-badawczej i wkład do światowej nauki górniczej związany jest przede wszystkim z geofizyką górniczą i geomechaniką, a w ostatnich latach problematyką gospodarki zasobami, przede wszystkim w odniesieniu do złóż węgla kamiennego i brunatnego, a także rozwojem czystych technologii wykorzystania tych nośników energii.

Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w latach 1991–2001. Od 2001 Naczelny Dyrektor GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza zatrudniająca obecnie ok. 600 pracowników, posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2. dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.

Autor ponad 300. publikacji naukowych w tym wielu książek, artykułów naukowych i monografii, współautor kilkunastu patentów. Promotor 8 doktoratów, recenzent ponad 20 prac doktorskich, ok. 50 rozpraw habilitacyjnych oraz ponad 40 wniosków o nadanie tytułu profesora.

Był zapraszany do wygłoszenia licznych wykładów za granicą, m.in. w Chinach na Uniwersytecie Górniczym w Xuzhou oraz w Chińskim Instytucie Badawczym Węgla w Pekinie, w Chile (La Serena), Czechach (Ostrava), USA (Denver, Pittsburgh, Washington), RPA (Welkom) i Wietnamie (SaPa; Ha Long) oraz występował jako generalny sprawozdawca na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Skał w Paryżu 1999 r. i keynote speaker na XX i XXII Światowych Kongresach Górniczych w Teheranie (2005) i Istambule (2011).

Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.

Źródło:

  • [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa Profesorowi Józefowi Antoniemu Dubińskiemu], portr.
  • Uchwała nr 115/2012 Senatu AGH z dnia 30 maja 2012 r. w sprawie nadania TYTUŁU DOKTORA HONORIS CAUSA AGH prof. dr hab. inż. Józefowi Antoniemu Dubińskiemu. Protokół z Posiedzenia Senatu AGH z dnia 30 maja 2012 r. s. 1, 20–21, 103
  • Informator Nauki Polskiej 2006. T. 4A : Ludzie nauki A-O. [Warszawa] Ośrodek Przetwarzania Informacji cop. 2006. S. 171
  • Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 29 czerwca 2012. Kraków Biuro Rektora AGH im. Stanisława Staszica w Krakowie [2012]. 70 [2] s., fot., il.