Stanisław Wojciechowski

Szablon:Infobox dhc Stanisław Wojciechowski (1869–1953)

Urodził się w Kaliszu. Od 1890 w Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (tajnej organizacji akademickiej), od 1891 w Zjednoczeniu Robotniczym. W latach 1892–1895 i 1899–1906 przebywał na emigracji (m.in. w Wielkiej Brytanii).

Współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistycznej, a w latach 1895–1905 członek kierownictwa tej partii. Jeden z pionierów spółdzielczości w Polsce — w latach 1911–1915 członek Zarządu Warszawskiego Związku Stowarzyszeń Spożywczych. W latach 1915–1918 przebywał w Rosji, w 1917 r. był prezesem Rady Polskiego Zjednoczenia Partyjnego w Moskwie.

W okresie 1919–1920 minister spraw wewnętrznych, w latach 1918–1920 był wykładowcą w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

W Polsce niepodległej zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Od 20 grudnia 1922 do 14 maja 1926 r. prezydent II Rzeczypospolitej; podał się do dymisji w wyniku zamachu majowego J. Piłsudskiego.

W latach 1926–1939 profesor Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, od 1927 roku dyrektor Spółdzielczego Instytutu Naukowego. Po powstaniu warszawskim wraz z ludnością cywilną odosobniony w obozie pruszkowskim, po II wojnie światowej mieszkał w Gołąbkach pod Warszawą.

Redaktor czasopisma „Przedświt”, autor książek: „Kooperacja w rozwoju historycznym” (1923) i „Historia spółdzielczości polskiej od 1914 roku” (1939)

Źródło:

• Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. — Warszawa, 1996. S. 439
• Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)