Mariusz Ziółko: Różnice pomiędzy wersjami

Mariusz Ziółko
Nazwisko	Ziółko
Imię / imiona	Mariusz
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	1946
Miejsce urodzenia	Hamburg ;
Dyscyplina/specjalności	elektronika i telekomunikacja (przetwarzanie sygnałów), automatyka
Wydział	Wydział Informatyki, Elektroniki i Telekomunikacji ; ;

Wersja z 12:01, 26 paź 2021

Prof. dr hab. inż. Mariusz Ziółko (1946–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: elektronika i telekomunikacja (przetwarzanie sygnałów), automatyka

modelowanie procesów, teoria sygnałów, elektronika, telekomunikacja, automatyka i robotyka

Nota biograficzna

Urodził się 18 września 1946 roku w Hamburgu.

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie.

W 1970 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W latach 1970-1973 był doktorantem.

W 1974 roku na podstawie pracy "Dynamiczne sterowanie optymalne gazociągiem o parametrach rozłożonych" uzyskał stopień doktora.

/ Mariusz Ziółko ; Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Instytut Automatyki i Elektroniki Przemysłowej.

Adres wydawniczy Kraków, 1973. Opis fizyczny [7], 76 , [7] k. niektóre złoż., [1] k. złoż. luź. : il. ; 30 cm. Uwagi Promotor: Henryk Górecki.

Absolwent AGH 1970, doktor nauk technicznych 1974, doktor habilitowany 1990, profesor 2001.

Przebieg pracy na AGH: doktorant 1970–1973, adiunkt Instytutu Automatyki 1974–1990, adiunkt Instytutu Elektroniki 1991–1994, profesor nadzwyczajny w Katedrze Elektroniki 1994–.

Członek Society for Industrial and Applied Mathematics, The Institute of Electrical and Electronics Engineers, American Mathematical Society, European Association for Signal, Speech and Image Processing, Sekcji Sygnałów, Układów i Systemów Elektronicznych Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN, Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych.

Badania: przetwarzanie sygnałów, komputerowe modelowanie procesów oraz metody optymalizacji.

Autor około 80 prac polskich i zagranicznych.

////////////////////////////

Studiował na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, który ukończył w 1970. Na Akademii Górniczo-Hutniczej uzyskiwał kolejne stopnie naukowe w zakresie nauk technicznych – w 1973 doktora i w 1990 doktora habilitowanego. W 2001 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu przetwarzania sygnałów i modelowania matematycznego.

W 1973 był zatrudniony jako asystent naukowo-dydaktyczny w Instytucie Informatyki i Automatyki AGH. Od 1974 do 1991 był adiunktem w tym samym Instytucie. W latach 1980–1981 był konsultantem w MERA-KFAP. Od 1991 jest zatrudniony w Katedrze Elektroniki, od 1994 do 2002 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 2002–2008 był Prorektorem Wyższej Szkoły Technik Komputerowych i Telekomunikacji w Kielcach. W 2002 był stypendystą DAAD na Uniwersytecie w Wuppertalu w Niemczech. W 2005 wizytujący profesor na Fachhochschule St. Pölten w Austrii. Od 2002 do 2010 był profesorem na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Od 2002 do 28 grudnia 2018 roku był profesorem Katedry Elektroniki AGH i kierownikiem Zespołu Przetwarzania Sygnałów AGH[1]. Od 1 marca 2019 roku jest kierownikiem projektu VAMP[2] w Techmo[3].

Był członkiem licznych organizacji krajowych i zagranicznych, m.in. IEEE, SIAM, EURASIP i ISCA. Organizator licznych konferencji, w tym Chairman of the Organising Committee of the Second EURASIP Conference Focused on DSP for Multimedia Communications and Services in 1999 oraz przez wiele lat Krajowej Konferencji Zastosowań Matematyki w Biologii i Medycynie. Jest współautorem pionierskich publikacji z zakresu optymalizacyjnych modeli matematycznych w biologii i popularyzotrem teorii falek w Polsce. Jego prace mają również znaczący wpływ na komputerowe techniki rozpoznawania mowy polskiej. Przyznano mu dwa patenty "Waga pneumatyczna" i "Sposób odśrodkowego odlewania rur w maszynie z poziomą osią obrotu". Jest również jednym ze współzałożycieli Techmo sp. z o.o. spin-offa AGH zajmującego się przetwarzaniem języka i mowy polskiej[4].

Odznaczenia i nagrody

Wielokrotnie Nagroda Rektora AGH

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s. 877, [foto]

Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1174

Artykuły

Inne

Mariusz Ziółko – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 26.10.2021]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Mariusz_Zi%C3%B3%C5%82ko
Prof. dr hab. inż. Mariusz Ziółko ID: 36640 - Nauka Polska [online] [przeglądany 26.10.2021]. Dostępny w: https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=36640&_k=phs056

stan na dzień 26.10.2021

@@ Linia 14: / Linia 14: @@
 Dyscyplina/specjalności: elektronika i telekomunikacja (przetwarzanie sygnałów), automatyka
+modelowanie procesów, teoria sygnałów, elektronika, telekomunikacja, automatyka i robotyka
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 18 września 1946 roku w Hamburgu. Absolwent AGH 1970, doktor nauk technicznych 1974, doktor habilitowany 1990, profesor 2001.
+Urodził się 18 września 1946 roku w Hamburgu.
+Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie.
+W 1970 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.
+W latach 1970-1973 był doktorantem.
+W 1974 roku na podstawie pracy "Dynamiczne sterowanie optymalne gazociągiem o parametrach rozłożonych" uzyskał stopień doktora.
+ / Mariusz Ziółko ; Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Instytut Automatyki i Elektroniki Przemysłowej.
+Adres wydawniczy
+Kraków, 1973.
+Opis fizyczny
+[7], 76 , [7] k. niektóre złoż., [1] k. złoż. luź. : il. ; 30 cm.
+Uwagi
+Promotor: Henryk Górecki.
+Absolwent AGH 1970, doktor nauk technicznych 1974, doktor habilitowany 1990, profesor 2001.
 Przebieg pracy na AGH: doktorant 1970–1973, adiunkt Instytutu Automatyki 1974–1990, adiunkt Instytutu Elektroniki 1991–1994, profesor nadzwyczajny w Katedrze Elektroniki 1994–.
@@ Linia 28: / Linia 49: @@
+////////////////////////////
+Studiował na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH, który ukończył w 1970. Na Akademii Górniczo-Hutniczej uzyskiwał kolejne stopnie naukowe w zakresie nauk technicznych – w 1973 doktora i w 1990 doktora habilitowanego. W 2001 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu przetwarzania sygnałów i modelowania matematycznego.
+W 1973 był zatrudniony jako asystent naukowo-dydaktyczny w Instytucie Informatyki i Automatyki AGH. Od 1974 do 1991 był adiunktem w tym samym Instytucie. W latach 1980–1981 był konsultantem w MERA-KFAP. Od 1991 jest zatrudniony w Katedrze Elektroniki, od 1994 do 2002 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 2002–2008 był Prorektorem Wyższej Szkoły Technik Komputerowych i Telekomunikacji w Kielcach. W 2002 był stypendystą DAAD na Uniwersytecie w Wuppertalu w Niemczech. W 2005 wizytujący profesor na Fachhochschule St. Pölten w Austrii. Od 2002 do 2010 był profesorem na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Od 2002 do 28 grudnia 2018 roku był profesorem Katedry Elektroniki AGH i kierownikiem Zespołu Przetwarzania Sygnałów AGH[1]. Od 1 marca 2019 roku jest kierownikiem projektu VAMP[2] w Techmo[3].
+Był członkiem licznych organizacji krajowych i zagranicznych, m.in. IEEE, SIAM, EURASIP i ISCA. Organizator licznych konferencji, w tym Chairman of the Organising Committee of the Second EURASIP Conference Focused on DSP for Multimedia Communications and Services in 1999 oraz przez wiele lat Krajowej Konferencji Zastosowań Matematyki w Biologii i Medycynie. Jest współautorem pionierskich publikacji z zakresu optymalizacyjnych modeli matematycznych w biologii i popularyzotrem teorii falek w Polsce. Jego prace mają również znaczący wpływ na komputerowe techniki rozpoznawania mowy polskiej. Przyznano mu dwa patenty "Waga pneumatyczna" i "Sposób odśrodkowego odlewania rur w maszynie z poziomą osią obrotu". Jest również jednym ze współzałożycieli Techmo sp. z o.o. spin-offa AGH zajmującego się przetwarzaniem języka i mowy polskiej[4].