Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Wierzbanowski
|family-name=Wierzbanowski
|given-name=Krzysztof Tadeusz
|given-name=Krzysztof Tadeusz
|honorific-prefix=Prof. dr hab.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Krzysztof_Wierzbanowski.jpg
|image=Krzysztof_Wierzbanowski.jpg
|birth_date=13 marca 1952
|birth_date=13 marca 1952
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|fields=fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali, nauki fizyczne, inżynieria materiałowa, nauka o materiałach, deformacja, plastyczność, tekstury, badanie odkształceń sprężysto-plastycznych, rekrystalizacja metali
|faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
|faculty=Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
Linia 11: Linia 12:
|image_size=15559
|image_size=15559
}}
}}
Prof. dr hab. '''Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski''' (1952–) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr hab. inż. '''Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski''' (1952–) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali, nauki fizyczne, inżynieria materiałowa, nauka o materiałach, deformacja, plastyczność, tekstury, badanie odkształceń sprężysto-plastycznych, rekrystalizacja metali
Dyscyplina/specjalności: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali, nauki fizyczne, inżynieria materiałowa, nauka o materiałach, deformacja, plastyczność, tekstury, badanie odkształceń sprężysto-plastycznych, rekrystalizacja metali
Linia 26: Linia 27:


W 1978 roku był starszym asystentem, w Zakładzie Fizyki Fazy Skondensowanej w [[Międzyresortowy Instytut Fizyki i Techniki Jądrowej|Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej]] AGH.
W 1978 roku był starszym asystentem, w Zakładzie Fizyki Fazy Skondensowanej w [[Międzyresortowy Instytut Fizyki i Techniki Jądrowej|Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej]] AGH.
W latach 1975–1978 przebywał na stypendium w Institut National des Sciences et Techniques Nucléaires w Saclay we Francji (UNESCO) oraz w latach 1981-1982 w Université de Toulouse we Francji (Foundation de France).
W latach 1982-1985 pracował we Francji: Maître de Conférences, Université de Metz.


W 1987 roku, na podstawie rozprawy "Wybrane rezultaty badań teoretycznych deformacji plastycznej i powstawanie tekstur w polikryształach", uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 1987 roku, na podstawie rozprawy "Wybrane rezultaty badań teoretycznych deformacji plastycznej i powstawanie tekstur w polikryształach", uzyskał stopień doktora habilitowanego.
Linia 31: Linia 36:
W 1994 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1994 roku otrzymał tytuł profesora.


Jest zastępcą kierownika Katedry Fizyki Materii Skondensowanej WFiIS.


W swojej działalności naukowej zajmował się następującymi zagadnieniami:  modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe z deformacji plastycznej, związek gęstości dyslokacji z dynamiką powstawania tekstury oraz niejednorodność tekstur i deformacji, rotacja sieci krystalicznej ziaren podczas deformacji plastycznej, opracowanie nieniszczącej dyfrakcyjnej metody wyznaczania tekstury krystalograficznej różnych warstw materiału, opracowanie dyfrakcyjnej metody jednoczesnego wyznaczania naprężeń wewnętrznych I i II rzędu, ze względu na teksturę próbki i jej anizotropię plastyczną, zastosowanie algorytmów genetycznych w analizie i optymalizacji tekstur.


Przebieg pracy zawodowej: AGH: asystent stażysta 1974–1975, doktorant 1975–1978, adiunkt 1978–1990, docent 1990–1993, profesor nadzwyczajny 1993, profesor zwyczajny 1999–; praca za granicą: Maître de Conférences, Univ. de Metz, Francja 1982–1985.
Autor około 200 publikacji.


Stypendia: Inst. National des Sciences et Techniques Nucléaires w Saclay we Francji w latach 1975–1978 (UNESCO) oraz Univ. de Toulouse we Francji w latach 1981–1982 (Foundation de France).
Promotor 5 prac doktorskich.


Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Badania: modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe z deformacji plastycznej, związek gęstości dyslokacji z dynamiką powstawania tekstury oraz niejednorodność tekstur i deformacji, rotacja sieci krystalicznej ziaren podczas deformacji plastycznej, opracowanie nieniszczącej dyfrakcyjnej metody wyznaczania tekstury krystalograficznej różnych warstw materiału, opracowanie dyfrakcyjnej metody jednoczesnego wyznaczania naprężeń wewnętrznych I i II rzędu, ze względu na teksturę próbki i jej anizotropię plastyczną, zastosowanie algorytmów genetycznych w analizie i optymalizacji tekstur.
Autor około 70 prac oryginalnych. Promotor prac doktorskich.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 56: Linia 59:


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 145
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 145
 
* [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 126
    [Skład Osobowy AGH … 1965/66]. Kraków 1967, s. 67
* Złota Księga Nauki Polskiej : w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2, M-Ż. Red. nacz. K. Pikoń. Gliwice 2020, s. 666
* Złota Księga Nauki Polskiej : w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2, M-Ż. Red. nacz. K. Pikoń. Gliwice 2020, s. 666
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 393
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 393
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s.654, [foto]
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik.  Warszawa 2002, s.654, [foto]
* Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 1095


==== Artykuły ====
==== Artykuły ====

Wersja z 10:34, 29 lis 2021

Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski
Krzysztof Wierzbanowski.jpg
Nazwisko Wierzbanowski
Imię / imiona Krzysztof Tadeusz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 13 marca 1952
Miejsce urodzenia Kraków


Dyscyplina/specjalności fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali, nauki fizyczne, inżynieria materiałowa, nauka o materiałach, deformacja, plastyczność, tekstury, badanie odkształceń sprężysto-plastycznych, rekrystalizacja metali
Wydział Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. inż. Krzysztof Tadeusz Wierzbanowski (1952–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: fizyka, fizyka ciała stałego, fizyka komputerowa, fizyka metali, nauki fizyczne, inżynieria materiałowa, nauka o materiałach, deformacja, plastyczność, tekstury, badanie odkształceń sprężysto-plastycznych, rekrystalizacja metali

Nota biograficzna

Urodził się 13 marca 1952 roku w Krakowie.

W 1974 roku ukończył Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

W latach 1974-75 był asystentem stażystą, następnie w latach 1975–1978 doktorantem.

W 1978 roku na podstawie pracy "Badanie mechanizmów powstawania oraz właściwości tekstur deformacji metali i stopów metodą symulacji komputerowej", obronionej na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki, uzyskał stopień doktora.

W 1978 roku był starszym asystentem, w Zakładzie Fizyki Fazy Skondensowanej w Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej AGH.

W latach 1975–1978 przebywał na stypendium w Institut National des Sciences et Techniques Nucléaires w Saclay we Francji (UNESCO) oraz w latach 1981-1982 w Université de Toulouse we Francji (Foundation de France).

W latach 1982-1985 pracował we Francji: Maître de Conférences, Université de Metz.

W 1987 roku, na podstawie rozprawy "Wybrane rezultaty badań teoretycznych deformacji plastycznej i powstawanie tekstur w polikryształach", uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1994 roku otrzymał tytuł profesora.

Jest zastępcą kierownika Katedry Fizyki Materii Skondensowanej WFiIS.

W swojej działalności naukowej zajmował się następującymi zagadnieniami: modelowanie deformacji plastycznej polikryształów, tekstury krystalograficzne wynikłe z deformacji plastycznej, związek gęstości dyslokacji z dynamiką powstawania tekstury oraz niejednorodność tekstur i deformacji, rotacja sieci krystalicznej ziaren podczas deformacji plastycznej, opracowanie nieniszczącej dyfrakcyjnej metody wyznaczania tekstury krystalograficznej różnych warstw materiału, opracowanie dyfrakcyjnej metody jednoczesnego wyznaczania naprężeń wewnętrznych I i II rzędu, ze względu na teksturę próbki i jej anizotropię plastyczną, zastosowanie algorytmów genetycznych w analizie i optymalizacji tekstur.

Autor około 200 publikacji.

Promotor 5 prac doktorskich.

Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, dwukrotnie Nagroda Ministra Edukacji Narodowej III stopnia

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/wierzbanowski-krzysztof-03502

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 145
  • [Skład Osobowy AGH … 1978/79]. Kraków 1979, s. 126
  • Złota Księga Nauki Polskiej : w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 2, M-Ż. Red. nacz. K. Pikoń. Gliwice 2020, s. 666
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 393
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 4 : S – Ż. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2002, s.654, [foto]

Artykuły

Inne


stan na dzień 26.11.2021