Wojciech Korfanty

Wojciech Korfanty
Nazwisko	Korfanty
Imię / imiona	Wojciech
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	20 kwietnia 1873
Miejsce urodzenia	Sadzawka
Data śmierci	17 sierpnia 1939
Miejsce śmierci	Warszawa
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1923
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy
Odznaczenia i nagrody	Order Orła Białego

Wojciech Korfanty (1873–1939)

polityk; działacz narodowy na Śląsku; publicysta

Nota biograficzna

Urodził się 20 kwietnia 1873 roku w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie). Zmarł 17 sierpnia 1939 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.

Od 1898 roku członek Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, od 1901 Ligi Narodowej i redaktor czasopisma „Górnoślązak”, zdecydowany przeciwnik politycznej dominacji niemieckiej partii katolickiej Centrum na Górnym Śląsku.

Poseł do Reichstagu (1903–1911 i 1918) i na sejm pruski (1904–1918). Po I wojnie światowej członek Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu; był polskim komisarzem plebiscytowym na terenie Górnego Śląska (1920–1921), a następnie przywódcą III powstania śląskiego (1921). W latach 1919–1930 był posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1922–1935 posłem na Sejm Śląski; od 1922 roku czołowy przywódca chadecji. Wykluczony z Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji stanął na czele secesyjnego PSChD Górnego Śląska (1928–1930).

W 1930 roku był więziony w Brześciu. Zwolniony w grudniu tego roku powrócił na Górny Śląsk. W 1935 roku opuścił Polskę i udał się na emigrację do Czechosłowacji, w latach 1938–1939 przebywał we Francji; był jednym z inicjatorów Frontu Morges. W 1939 roku wrócił do kraju i następnego dnia został aresztowany i osadzony w więzieniu. Zwolniony z powodu ciężkiej choroby, zmarł 17 sierpnia 1939 roku w Warszawie.

W 1923 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Górniczej w Krakowie za zasługi położone dla górnictwa polskiego w walce o Górny Śląsk oraz za wybitną działalność w unarodowieniu tej dzielnicy.

Wydawał m.in. czasopisma: „Rzeczpospolita”, „Polonia”.

Otrzymał tytuł Honorowego Członka SITG - Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.

Odznaczenia i nagrody

Order Orła Białego

Źródła do biogramu

Książki

• Encyklopedyczny słownik sławnych Polaków. Pod red. J. Borowca. Warszawa 1996, s. 168
• Kronika Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa : Suplement 2012-2017. Pod red. E. Ragusa. Katowice 2017, s. 83
• Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 93
• Polski Słownik Biograficzny. T. 14/1, z. 60 : Kopernicki Izydor – Korzbok Witkowski. Wrocław 1968, s. 67-70
• 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, [rozdz.] Doktorzy honoris causa. s. [3], [foto]

Artykuły

• Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

• Na podstawie materiałów Muzeum historii AGH (Dyplom nadania DHC AGH)