Julian Jan Bugiel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
Linia 56: Linia 56:


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====


* [Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 25
* [Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 25

Aktualna wersja na dzień 07:16, 5 paź 2022

Julian Jan Bugiel
Julian Jan Bugiel.jpg
Nazwisko Bugiel
Imię / imiona Julian Jan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 4 października 1929
Miejsce urodzenia Jedlicze
Data śmierci 11 października 2018
Dyscyplina/specjalności organizacja i zarządzanie, socjologia, socjologia organizacji, socjologia zarządzania, zarządzanie personelem
Wydział Instytut Nauk Społecznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. Julian Jan Bugiel (1929-2018)

Dyscyplina/specjalności: organizacja i zarządzanie, socjologia, socjologia organizacji, socjologia zarządzania, zarządzanie personelem

Nota biograficzna

Urodził się 4 października 1929 roku w miejscowości Jedlicze w powiecie krośnieńskim. Zmarł 11 października 2018 roku. Pochowany na cmentarzu w Jedliczach.

W grudniu 1950 roku rozpoczął pracę w Krośnieńskim Kopalnictwie Naftowym. W październiku 1951 roku rozpoczął studia na Uniwersytetu Jagiellońskiego na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. W 1955 roku na podstawie pracy „Zagadnienie rąk roboczych dla manufaktur drugiej połowy XVIII wieku”, uzyskał tytuł magistra z zakresu historii społeczno-gospodarczej.

W 1953 roku podjął pracę zastępcy asystenta w Katedrze Ekonomii Politycznej Wydziału Górniczego Akademii Górniczo-Hutniczej. W latach 1957-1960 uczestniczył w badaniach prowadzonych przez Katedrę nad kształtowaniem się załogi Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie i przewidywanych kierunkach jego rozwoju.

W 1964 roku na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ, na na podstawie rozprawy: „Problem siły roboczej w przemyśle górniczo-hutniczym w Rzeczypospolitej Krakowskiej” otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii gospodarczej. W 1965 roku przeniósł się z Katedry Ekonomii Politycznej na stanowisku adiunkta w Katedrze Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.

W latach sześćdziesiątych był prekursorem wprowadzenia humanistyki w AGH. Jego działalność stanowiła podwaliny obecnego Wydziału Humanistycznego.

W 1968 roku został kierownikiem Zakładu Socjologii i Psychologii Pracy Wydziału Górniczego i funkcję te pełnił do 1996 roku. W 1966 wspólnie z dr. Czesławem Herodem oraz Zakładem Socjologii Politechniki Warszawskiej, podjął pierwszą w kraju inicjatywę wprowadzenia przedmiotu „Nauka o pracy” do programu nauczania w uczelniach technicznych. Program ten, zawierający problemy socjologii i psychologii pracy, został akceptowany przez Ministerstwo i wprowadzony w roku akademickim 1967/68 we wszystkich uczelniach technicznych. W 1970 roku Zakład Socjologii Pracy, którym kierował wszedł w skład Instytutu Nauk Społecznych AGH.

Zorganizował dwie Ogólnopolskie Konferencje (1972 i 1985) poświęcone nauczaniu przedmiotów humanistycznych w uczelniach technicznych. Nawiązał ścisłą współpracę z wiodącymi jednostkami socjologicznymi w kraju.

W 1976 roku na podstawie rozprawy habilitacyjnej ”System kształcenia inżynierów, a ich praca zawodowa” oraz przeprowadzone kolokwium habilitacyjne Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie socjologii, socjologii pracy i organizacji. W lutym 1983 roku Rada Państwa nadała mu tytuł profesora nauk humanistycznych.

W roku 1977, decyzją Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, został powołany na przewodniczącego zespołu programowego ”Socjologia pracy”, a w 1979 roku na członka zespołu dydaktycznego przy Ministrze dla kierunku ”Organizacja i zarządzanie”. W roku 1984 został mianowany członkiem ”Zespołu Naukowo-Dydaktycznego” przy Ministrze dla dyscyplin społecznych.

W 1993 roku ”Zakład Socjologii i Psychologii Pracy” istniejący w strukturze Instytutu Nauk Społecznych został przekształcony w ”Katedrę Socjologii, Psychologii Pracy i Organizacji”.

W 2000 przeszedł na emeryturę, równocześnie za zgodą Rektora został zatrudniony (w ramach umowy o pracę) w Katedrze do 2005 roku. Wydział Nauk Społecznych Stosowanych został utworzony 2001 roku.

W ramach zajęć dydaktycznych prowadził wykłady i konwersatoria na wszystkich wydziałach AGH z tematów: socjologii, socjologii kierowania i organizacji, negocjacji, konfliktów społecznych.

Od 1995 roku wykładał w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie.

Opublikował ponad 200 pozycji. Był promotorem 225 prac licencjackich i około 60 magisterskich. Opracował kilkanaście recenzji doktorskich, 11 habilitacyjnych i na tytuł profesora.

W latach 1968 - 1988 był członkiem redakcji: „Zeszytów społeczno politycznych AGH”, a następnie redaktorem. Od połowy lat osiemdziesiątych zostałem członkiem redakcji wydawnictw PAN w Krakowie, w serii: „Prace Socjologiczne”, był też członkiem Rady Programowej: „Humanizacji Pracy”. Od lat 80 był zaangażowany w pracę Naczelnej Organizacji Technicznej w Krakowie i Polskiego Towarzystwa Socjologicznego w Krakowie.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznak „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”, Złota Odznaka Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Złota Odznaka Towarzystwa Naukowego i Kierownictwa, nagrody Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz 26 Nagród Rektorskich.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/bugiel-julian-04701

Źródła do biogramu

Książki

  • [Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 25
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 44, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2018, nr 241 (16 X 2018), s. 10 [nekr.]
  • Haber L. H.: Humanista w uczelni technicznej. 50-lecie pracy naukowej i dydaktycznej prof. Juliana Bugla. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2003, nr 123, s. 8-9, [foto]

Inne