Mieczysław Wincenty Radwan: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = metalurgia | | fields = metalurgia | ||
| function = Kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych | | function = Kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych | ||
| faculty = Ośrodek Historii Techniki z Muzeum i Archiwum | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:22, 22 sty 2014
| Mieczysław Wincenty Radwan | |
|---|---|
| Nazwisko | Radwan |
| Imię / imiona | Mieczysław |
| Tytuły / stanowiska | Doc. inż. |
| Data urodzenia | 1889 |
| Data śmierci | 1968 |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych |
| Wydział | Ośrodek Historii Techniki z Muzeum i Archiwum
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, odznaki honorowe. |
Doc. inż. Mieczysław Wincenty Radwan (1889–1968)
Specjalność: metalurgia
Urodził się 5 kwietnia 1889 roku w osadzie Żarnów w powiecie opoczyńskim, zmarł 30 stycznia 1968 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studiował na Wydziale Mechanicznym Instytutu Politechnicznego w Kijowie. Pracownik przemysłu.
Ze względu na głęboką wiedzę i znajomość urządzeń hutniczych został w 1953 r. mianowany zastępcą profesora, a od marca 1954 r. kierownikiem Katedry Maszyn Hutniczych AGH. W 1957 r. powierzono mu kierownictwo Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych (funkcję tę pełnił do chwili przejścia na emeryturę w 1960 r.). Również w tym roku został mianowny docentem. Założyciel Muzeum Historii AGH i Techniki w 1960 roku.
Opublikował prace z zakresu historii polskiej techniki hutniczej. Na szczególne uznanie zasługuje jego dzieło pt. „Rudy, kuźnice i huty żelaza w Polsce”, oceniane przez autorytety naukowe jako kompendium wiedzy na temat rozwoju rodzimej techniki hutniczej. Dzięki jego inicjatywie w 1960 roku w Nowej Słupi powstało Muzeum Starożytnego Hutnictwa (terenowa filia warszawskiego Muzeum Techniki NOT), które od 1965 roku nosi jego imię.
Źródło:
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. S. 128–129
- Polski Słownik Biograficzny. T. 30/1 z. 124. S. 6–10
- BIP AGH 2005 nr 139. s. 7, portr.