Henryk Bogowid Korwin-Krukowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = metalurgia | | fields = metalurgia | ||
| function = Rektor Akademii Górniczej w latach 1930–1931 | | function = Rektor Akademii Górniczej w latach 1930–1931 | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = |
Wersja z 15:20, 22 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. inż. Henryk Bogowid Korwin-Krukowski (1860–1937)
Specjalność: metalurgia
Urodził się 23 lutego 1860 roku w Myzie-Sakach pow. kobryński, guberni grodzieńskiej, zmarł 19 kwietnia 1937 roku w Warszawie. Ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu. Początkowo pracował w przemyśle rosyjskim, od 1914 r. rozpoczął pracę na kursach zawodowych w Warszawie. Był jednym z założycieli Politechniki Warszawskiej. Docent technologii metali i kierownik Zakładu Metalurgicznego PW. W 1920 r. został powołany na profesora i organizatora Wydziału Hutniczego AG. W 1921 r. rozpoczął wykłady z metalografii i obróbki cieplnej. Nie zgodził się zostać Dziekanem Wydz. Hutniczego, jednak jako organizator tego Wydziału i początkowo jako jedyny metalurg wśród profesorów Akademii, był właściwie jego faktycznym kierownikiem. W latach 1925–1929 pełnił funkcję Prodziekana. Brał również czynny udział w pracach Komitetu Rozbudowy Wydziału Hutniczego z Funduszu Daru Polskiego Hutnictwa Żelaza.
Doktor honoris causa AGH (w 1934 r.).
Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, brał udział w Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym”. Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6, 18
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 116–118