Ewa Magdalena Stobierska: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 13: | Linia 13: | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = 1943 | | birth_date = 1943 | ||
| birth_place = | | birth_place = Michalczowa | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = |
Wersja z 16:52, 11 sie 2014
Ewa Magdalena Stobierska | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Stobierska | ||||||||||||
Imię / imiona | Ewa | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Dr inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 1943 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Michalczowa
| ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | ceramika szlachetna | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki w latach 1993–99 | ||||||||||||
Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
| ||||||||||||
|
Dr inż. Ewa Stobierska (1943–)
Specjalność: ceramika szlachetna
Urodziła się w Michalczowej. W 1967 r. ukończyła studia na Wydziale Ceramicznym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Adiunkt w Katedrze Ceramiki Ogniotrwałej, Szlachetnej i Technicznej. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniami związanymi z szeroko rozumianą ceramiką szlachetną, a w szczególności zdobnictwem ceramicznym. Prowadzi badania nad otrzymywaniem pigmentów o strukturze badeleitu, korundu, spineli czy krzemianu cyrkonu. Prowadziła badania nad wykorzystaniem nowych koncentratów skaleniowych w produkcji mas porcelanowych. W kręgu jej zainteresowań są szkliwa do szybkiego wypalania wyrobów ceramiki szlachetnej. Brała udział w pracach zespołu zajmującego się otrzymywaniem materiałów bioceramicznych opartych na fosforanach wapnia, szczególnie hydroksyapatycie. Ostatnio współpracuje z archeologami w zakresie badań ceramicznych i mineralogicznych ceramiki neolitycznej kręgu wschodniosłowackiej oraz ceramiki kręgu zachodniolinearnego.
Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, przez dwie kadencje pełniła funkcję sekretarza tego Towarzystwa. Jest członkiem Polskiego Stowarzyszenia Biomateriałów oraz Polskiego Komitetu Normalizacyjnego — Komisji ds. Płytek i Wyrobów Ceramicznych.
Źródło:
- Kto jest kim w ceramice. s. 127