Tadeusz Julian Banachiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja | | fields = astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja | ||
| function = Kierownik Katedry Geodezji Wyższej i Astronomii | | function = Kierownik Katedry Geodezji Wyższej i Astronomii | ||
| faculty = Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = |
Wersja z 15:21, 22 sty 2014
Tadeusz Julian Banachiewicz | |
---|---|
Nazwisko | Banachiewicz |
Imię / imiona | Tadeusz |
Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr |
Data urodzenia | 1882 |
Data śmierci | 1954 |
Dyscyplina/specjalności | astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja |
Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Geodezji Wyższej i Astronomii |
Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta, fiński Order Białej Róży. |
Prof. nadzw. dr Tadeusz Julian Banachiewicz (1882–1954)
Specjalność: astrometria, teoria macierzy, mechanika nieba, geodezja
Urodził się 13 lutego 1882 r. w Warszawie, zmarł 18 listopada 1954 r. w Krakowie. Jego prochy przeniesiono na Skałkę do krypty zasłużonych. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim nauki matematyczno-fizyczne. W 1904 r. otrzymał tytuł kandydata nauk matematycznych i złoty medal za pracę konkursową z dziedziny astronomii obserwacyjnej. Studia uzupełniające przeszedł w Getyndze oraz w Centralnym Obserwatorium Astronomicznym w Pułkowie k. Petersburga. W latach 1915–1918 był w Dorpacie (Tartu) kolejno: asystentem, docentem etatowym, prof. nadzw. oraz dyrektorem obserwatorium. W r. 1918 powołany został na docenta geodezji w PW, w r. 1919 został profesorem astronomii i dyrektorem Obserwatorium w Krakowie, stanowisko to — z przerwą w latach okupacji — piastowal do końca życia.
W Akademii Górniczej w latach 1945–51. Prowadził wykłady z geodezji w latach 1945–47.
Autor ponad 230 prac. Ważnym jego osiągnięciem było wydanie prawie 12 tomów czasopisma „Acta Astronomica” oraz 25 zeszytów efemeryd gwiazd zaciemnionych. Członek TNW, PAU i PAN oraz licznych towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Wiceprezes Międzynarodowej Unii Astronomicznej.
Doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, Poznańskiego i Uniwersytetu w Sofii.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 25–30
- Nauka Polska 1954 nr 4 (8). s. 250–254
- Słowniik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. 12–13, portr.