Stanisław Jerzy Pytko: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = budowa i eksploatacja maszyn (podstawy konstrukcji maszyn, tribologia) | | fields = budowa i eksploatacja maszyn (podstawy konstrukcji maszyn, tribologia) | ||
| function = Profesor Honorowy AGH 2009 | | function = Profesor Honorowy AGH 2009 | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:22, 22 sty 2014
| Stanisław Jerzy Pytko | |
|---|---|
| Nazwisko | Pytko |
| Imię / imiona | Stanisław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1929
|
| Dyscyplina/specjalności | budowa i eksploatacja maszyn (podstawy konstrukcji maszyn, tribologia) |
| Pełnione funkcje | Profesor Honorowy AGH 2009 |
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
|
| Odznaczenia i nagrody | Trzykrotnie Ministra Edukacji Narodowej; Złoty Medal w Tribologii przyznany przez International Tribology Council, 1995; Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal 40-lecia PRL; Medal KEN; Medal „Za zasługi dla obronności kraju” i inne. |
Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Jerzy Pytko (1929–)
Specjalność: budowa i eksploatacja maszyn (podstawy konstrukcji maszyn, tribologia)
Urodził się 19 października 1929 roku w Pacanowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej 1954, doktorat 1964, habilitacja 1967, profesor nadzwyczajny 1978, profesor zwyczajny 1988. Honorowy profesor w Khakaskiej Autonomicznej Republice (Abakan — Rosja) 1990; doctor honoris causa Rybińskiej Państwowej Lotniczo-Technicznej Akademii (Rosja), 1996, Profesor Honorowy AGH 2009.
Całą swoją karierę zawodową związał z AGH, gdzie rozpoczął pracę jeszcze podczas studiów, w 1950 roku, jako zastępca asystenta; przeszedł wszystkie stopnie do profesora zwyczajnego w 1988 roku. Niezależnie od pracy w AGH pracował w latach 50-tych w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Maszyn i Urządzeń Odlewniczych w Krakowie: konstruktor i projektant — lata pięćdziesiąte, konsultant w przemyśle hutniczym — przez kilkanaście lat; od 1990 roku współpracuje z Instytutem Technologii Eksploatacji w Radomiu.
Staże: w ZSRR 1964, w Czechosłowacji i NRD — w latach 60-tych, w RFN 1970.
Jest członkiem Komitetu Budowy Maszyn PAN, prezesem Polskiego Towarzystwa Tribologicznego, wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Tribologii oraz innych polskich i zagranicznych akademii i instytutów.
Zaangażowany w wydawanie polskich czasopism tribologicznych, od 1995 r. redaktor naczelny kwartalnika „Zagadnienia Ekspoatacji Maszyn”, jest członkiem rad redakcyjnych czasopism zagranicznych.
Osiągnięcia: wyznaczenie wartości wytężenia materiału w obszarze styku dwóch walców przy uwzględnieniu sił stycznych w celu wyjaśnienia zużycia elementów maszyn, zwanego pittingiem; opracowanie nowej technologii związanej z obróbką wykańczającą elementów przed elektrolitycznym chromowaniem, przy zastosowaniu specjalnych cieczy chłodząco-smarujących, opartych na kompleksach metali takich jak Cu, Cr, Mo, Zn, które w trakcie skrawania nakładają się na obrabianą powierzchnię, tworząc powłoki. Powłoki te mogą być dekoracyjne lub mogą być podkładowe przed elektrolitycznym chromowaniem bez wcześniejszego wytrawiania, co ma bardzo ważne znaczenie ekologiczne.
Opublikował ponad 200 prac naukowych, kilka monografii, 1 książkę. Autor ponad 100 referatów wygłoszonych na konferencjach w kraju i za granicą, kilku patentów i dziesiątek ekspertyz dla przemysłu. Promotor kilkunastu prac doktorskich.
Źródło:
- Tribologia 1996 nr 1. s. [5–7]
- Tribologia 1997 nr 1. s. [5–6]
- Tyrański Władysław: Kto jest kim w Krakowie 1999. S. 282–283
- Złota Księga Nauki Polskiej. S. 272
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 613–614
- Biuletyn : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2009 nr 20/21. s. 26–27