Mirosław Roman Gregoraszczuk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| fields = metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
| fields = metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
| function = Kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000
| function = Kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000
| faculty = Wydział Odlewnictwa
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 34: Linia 35:
| notable_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| known_for =  
| varia =
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_zoo =  
| author_abbrev_zoo =  

Wersja z 15:22, 22 sty 2014

Mirosław Roman Gregoraszczuk
Miroslaw Gregoraszczuk.jpg
Nazwisko Gregoraszczuk
Imię / imiona Mirosław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 1930
Data śmierci 2004
Dyscyplina/specjalności metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)
Pełnione funkcje Kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Nagrody resortowe

Prof. dr hab. inż. Mirosław Roman Gregoraszczuk (1930–2004)

Specjalność: metalurgia i odlewnictwo (mechanizacja i automatyzacja odlewni)

Urodził się 27 sierpnia 1930 roku w Kołomyi. Zmarł 20 marca 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Absolwent AGH (1956), doktor nauk technicznych (1964), doktor habilitowany (1972), profesor (1978).

W AGH docent (1972–78), kierownik Zakładu Mechanizacji Odlewni (1975–93), kierownik Katedry Mechanizacji, Automatyzacji i Projektowania Odlewni w latach 1993–2000 prof. zw. od 1992 r.

Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Oddział w Krakowie.

Badania: analiza działania maszyn formierskich, opracowanie i opanowanie metodyki i techniki badań mechanizmów wibro-uderzeniowych, analiza porównawcza wstrząsarek; teoria działania i badania nowoczesnych odmian przenośników i podajników (aeracyjne, sfluidyzowanego nosiwa, wibracyjne, śrubowe, przewodowe), nowe podwieszone środki transportu wewnętrznego; reologia i sedymentacja; analiza, metody i kryteria oceny oraz usprawnianie działania linii odlewniczych; analiza rozwiązań mechanizacji transportu w odlewniach.

Autor 140 publikacji, 1 książki, 4 podręczników akademickich, 7 patentów, 12 ekspertyz, promotor 8 prac doktorskich.

Źródło:

  • Współcześni uczeni polscy. T. 1 : A–G. Warszawa 1998. S. 517
  • Dziennik Polski 2004 nr 70 (23 III 2004). s. 15 [nekrolog]