Jan Wacław Czerwiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|birth_place=Winniki | |birth_place=Winniki | ||
|death_date=28 lipca 1947 | |death_date=28 lipca 1947 | ||
|death_place=Kraków | |||
|fields=komunikacja wodna, hydraulika | |fields=komunikacja wodna, hydraulika | ||
|faculty=Wydział | |faculty=Wydział Hutniczy | ||
|awards=Krzyż Oficerski Franciszka Józefa, Order Żelaznej Korony, Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Komandoria z Gwiazdą Czechosłowackiego Orderu Lwa, Komandoria z Gwiazdą Korony Rumuńskiej | |awards=Krzyż Oficerski Franciszka Józefa, Order Żelaznej Korony, Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Komandoria z Gwiazdą Czechosłowackiego Orderu Lwa, Komandoria z Gwiazdą Korony Rumuńskiej | ||
|name=Jan Czerwiński | |name=Jan Czerwiński | ||
| Linia 54: | Linia 55: | ||
13 października 1917 r. poślubił Helenę Bobkowską, doktora medycyny. Na skutek odmrożenia w 1918 r. i późniejszej komplikacji amputowano mu prawą nogę. Od 1919 r. był prezesem Generalnej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych w Ministerstwie Robót Publicznych. Od 1926 r. dyrektor Okręgowej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych i Regulacji Rzek Żeglownych w Krakowie, później został mianowany naczelnikiem Wydziału Dróg Wodnych. We wrześniu 1933 r. przeszedł na emeryturę. | 13 października 1917 r. poślubił Helenę Bobkowską, doktora medycyny. Na skutek odmrożenia w 1918 r. i późniejszej komplikacji amputowano mu prawą nogę. Od 1919 r. był prezesem Generalnej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych w Ministerstwie Robót Publicznych. Od 1926 r. dyrektor Okręgowej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych i Regulacji Rzek Żeglownych w Krakowie, później został mianowany naczelnikiem Wydziału Dróg Wodnych. We wrześniu 1933 r. przeszedł na emeryturę. | ||
Od września 1931 r. powołany na wykładowcę w Akademii Górniczej | Od września 1931 r. powołany na wykładowcę hydrauliki w Akademii Górniczej na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] i [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]]. Po wojnie w 1945 r. podjął ponownie wykłady z hydrauliki na AG, gdzie wykładał aż do śmierci- 1947 r. | ||
Uprawiał turystykę, narciarstwo, łyżwiarstwo. W latach 1905-1932 był czynnym członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1913 r. został III-cim wiceprezesem, w 1919 II-im wiceprezesem, w 1921 I-szym wiceprezesem, a w latach 1922-32 obejmował funkcję prezesa. W 1929 r. za zasługi dla turystyki otrzymał tytuł honorowego członka PTT, a w 1930 r. tytuł honorowego członka Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie. | Uprawiał turystykę, narciarstwo, łyżwiarstwo. W latach 1905-1932 był czynnym członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1913 r. został III-cim wiceprezesem, w 1919 II-im wiceprezesem, w 1921 I-szym wiceprezesem, a w latach 1922-32 obejmował funkcję prezesa. W 1929 r. za zasługi dla turystyki otrzymał tytuł honorowego członka PTT, a w 1930 r. tytuł honorowego członka Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie. | ||
Wersja z 13:39, 17 lip 2014
| Jan Wacław Czerwiński | |
|---|---|
| Nazwisko | Czerwiński |
| Imię / imiona | Jan Wacław |
| Tytuły / stanowiska | Wykładowca inż. |
| Data urodzenia | 22 listopada 1865 |
| Miejsce urodzenia | Winniki |
| Data śmierci | 28 lipca 1947 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | komunikacja wodna, hydraulika |
| Wydział | Wydział Hutniczy
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski Franciszka Józefa, Order Żelaznej Korony, Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Komandoria z Gwiazdą Czechosłowackiego Orderu Lwa, Komandoria z Gwiazdą Korony Rumuńskiej |
Wykładowca inż. Jan Wacław Czerwiński (1865–1947)
Specjalność: komunikacja wodna, hydraulika
Życiorys
Urodził się 22 listopada 1865 w Winnikach k. Lwowa. Zmarł 28 lipca 1947 r. w Krakowie. Studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej, dyplom otrzymał w 1889 r. Przez dwa lata był asystentem na Politechnice Lwowskiej. Później pracował przy projektowaniu i trasowaniu nowych linii kolejowych w Małopolsce, drogi wodnej Dunaj-Odra, projektowaniu kanału Odra-Wisła-Dniestr. W 1905 r. został naczelnikiem w Krakowie ekspozytury wiedeńskiej Dyrekcji Budowy Dróg Wodnych.
13 października 1917 r. poślubił Helenę Bobkowską, doktora medycyny. Na skutek odmrożenia w 1918 r. i późniejszej komplikacji amputowano mu prawą nogę. Od 1919 r. był prezesem Generalnej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych w Ministerstwie Robót Publicznych. Od 1926 r. dyrektor Okręgowej Dyrekcji Sztucznych Dróg Wodnych i Regulacji Rzek Żeglownych w Krakowie, później został mianowany naczelnikiem Wydziału Dróg Wodnych. We wrześniu 1933 r. przeszedł na emeryturę.
Od września 1931 r. powołany na wykładowcę hydrauliki w Akademii Górniczej na Wydziale Górniczym i Wydziale Hutniczym. Po wojnie w 1945 r. podjął ponownie wykłady z hydrauliki na AG, gdzie wykładał aż do śmierci- 1947 r.
Uprawiał turystykę, narciarstwo, łyżwiarstwo. W latach 1905-1932 był czynnym członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1913 r. został III-cim wiceprezesem, w 1919 II-im wiceprezesem, w 1921 I-szym wiceprezesem, a w latach 1922-32 obejmował funkcję prezesa. W 1929 r. za zasługi dla turystyki otrzymał tytuł honorowego członka PTT, a w 1930 r. tytuł honorowego członka Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Oficerski Franciszka Józefa, Order Żelaznej Korony, Krzyż Komandorski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Komandoria z Gwiazdą Czechosłowackiego Orderu Lwa, Komandoria z Gwiazdą Korony Rumuńskiej.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 57–60
- Wielka encyklopedia tatrzańska / Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski. Poronin : Wydaw. Górskie, 1995. s. 192