Stanisław Paraszczak: Różnice pomiędzy wersjami
Danuta.Rys (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|function=Kierownik Zakładu Wiertnictwa (1945-1947) | |function=Kierownik Zakładu Wiertnictwa (1945-1947) | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie) | |awards=Złoty Krzyż Zasługi, (dwukrotnie) | ||
|name=Stanisław Paraszczak | |name=Stanisław Paraszczak | ||
|honorific-suffix= | |honorific-suffix= |
Wersja z 12:32, 9 wrz 2014
Stanisław Paraszczak | |
---|---|
Nazwisko | Paraszczak |
Imię / imiona | Stanisław |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. inż. |
Data urodzenia | 26 stycznia 1888 |
Miejsce urodzenia | Rudki k. Sambora |
Data śmierci | 7 listopada 1947 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | wiertnictwo |
Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Wiertnictwa (1945-1947) |
Wydział | Wydział Górniczy
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, (dwukrotnie) |
Prof. zw. inż. Stanisław Paraszczak (1888–1947)
Specjalność: wiertnictwo
Życiorys
Urodził się 26 stycznia 1988 w Rudkach k. Sambora, zmarł 7 listopada 1947 w Krakowie. Studiował na Politechnice Lwowskiej, gdzie w 1910 r. uzyskał na Wydziale Mechanicznym dyplom inżyniera budowy maszyn. Początkowo pracował w przemyśle, szczególnie interesował go przemysł naftowy. W 1937 r. został profesorem nadzw. w Katedrze Wiertnictwa i Wydobywania Nafty na Politechnice Lwowskiej. W 1939 r. został mianowany profesorem Lwowskiego Instytutu Politechnicznego i Kierownikiem Katedry Wiertnictwa i Eksploatacji Nafty. Po wojnie w 1945 r. podjął pracę na AG jako Kierownik Zakładu Wiertnictwa. W 1946 r. został mianowany prof. zw. wiertnictwa na Wydziale Górniczym. W 1947 r. został wybrany przez Senat AG prorektorem, niestety choroba nie pozwoliła mu na objęcie tego stanowiska.
Znawca polskiego przemysłu naftowego, założyciel i prezes wielu towarzystw naukowych.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 161–162