Jerzy Jan Buzek: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|image=Jerzy Jan Buzek.jpg | |image=Jerzy Jan Buzek.jpg | ||
|birth_date=1874 | |birth_date=1874 | ||
|birth_place=Końska | |||
|death_date=1939 | |death_date=1939 | ||
|death_place=Węgierska Górka | |||
|fields=odlewnictwo | |fields=odlewnictwo | ||
|faculty=Wydział Odlewnictwa | |faculty=Wydział Odlewnictwa | ||
Wersja z 19:34, 18 wrz 2014
| Jerzy Jan Buzek | |
|---|---|
| Nazwisko | Buzek |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1874 |
| Miejsce urodzenia | Końska |
| Data śmierci | 1939 |
| Miejsce śmierci | Węgierska Górka |
| Dyscyplina/specjalności | odlewnictwo |
| Wydział | Wydział Odlewnictwa
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski Polonia Restituta. |
Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Jan Buzek (1874–1939)
Specjalność: odlewnictwo
Urodził sie w Końskiej k. Trzyńca, zmarł w Węgierskiej Górce. Ukończył studia na Akademii Górniczej w Leoben, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górnika i hutnika. Przez 12 lat pracował w w zakładach hutniczych w Trzyńcu, wówczas rozpoczął badania nad procesami technologicznymi w żeliwiakach. Wyniki tych badań jako pierwsze w świecie opublikował w literaturze polskiej i niemieckiej. Pracował w odlewni żeliwa w Węgierskiej Górce jako kierownik odlewni, później jako dyrektor naczelny. Twórca teorii procesu żeliwiakowego.
W Akademii wykładał odlewnictwo na Wydziale Hutniczym w latach 1929–1934, a w r. 1933/34 również wielkopiecownictwo. W 1934 r. habilitował się, uzyskując „veniam legendi” z dziedziny odlewnictwa i hutnictwa żelaza, a w 1937 r. został profesorem zwyczajnym. Stworzył podwaliny pod rozwój nauk odlewniczych i Wydział Odlewniczy AGH.
Jest autorem ok.70 prac i monografii z zakresu odlewnictwa i wielkopiecownictwa, oraz historii tych gałęzi przemysłu i dotyczących ich zagadnień gospodarczych. W pracy naukowej zajmował się przede wszystkim zagadnieniami spalania koksu oraz wymiany ciepła w piecach hutniczych.
Członek korespondent Polskiej ANT.
Źródło:
- BIP 1998 nr 49. s. 12
- Materiały Informacyjne 1969. s. 73–74
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 108–110
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 34–35
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 36–38