Julian Bolesław Kamecki: Różnice pomiędzy wersjami

Julian Bolesław Kamecki
Nazwisko	Kamecki
Imię / imiona	Julian Bolesław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia	18 stycznia 1909
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	23 kwietnia 1955
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Hutniczego
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności

Wersja z 10:20, 27 wrz 2014

Prof. zw. dr hab. Julian Bolesław Kamecki (1909–1955)

Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją

Życiorys

Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ, dr filozofii UJ (1934), habilitacja (1939), po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ. W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.

Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Katedrze Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii na Wydziale Hutniczym AG — objął wykłady chemii fizycznej, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Hutniczego AG(1947/1948), przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego. Członek Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa. P Prowadził wykłady na Wydziale Hutniczym, później Metalurgicznym a także naWydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.

Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.

Członek korespondencyjny PAU, przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności

Źródło:

Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 151–153
Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 144–145
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 106–109
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 19. Warszawa 2008. S. 51–53

@@ Linia 59: / Linia 59: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.
+Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ, dr filozofii UJ (1934), habilitacja (1939), po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ.
+W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.
 Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Katedrze Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] AG — objął wykłady chemii fizycznej, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] AG(1947/1948), przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego. Członek Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa. P
-Prowadził wykłady na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]], później [[Wydział Metalurgiczny|Metalurgicznym]] a także na[[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczn-Poszukiwawczym]] AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.
+Prowadził wykłady na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]], później [[Wydział Metalurgiczny|Metalurgicznym]] a także na[[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym]] AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.
 Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.
-Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
+Członek korespondencyjny PAU, przewodniczący Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
 == Odznaczenia i nagrody ==