Stanisław Roman Płużański: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Roman Płużański
Nazwisko	Płużański
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	26 lipca 1879
Miejsce urodzenia	Radom
Data śmierci	9 grudnia 1951
Miejsce śmierci	Warszawa
Dyscyplina/specjalności	organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki
Pełnione funkcje	P. O. Rektora w latach 1919/20
Wydział	Komitet Organizacyjny AG ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta

Wersja z 10:23, 2 paź 2014

Prof. zw. inż. Stanisław Roman Płużański (1879–1951)

Specjalność: organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki

Życiorys

Urodził się 26 lipca 1879 roku w Radomiu, zmarł 9 grudnia 1951 roku w Warszawie. Studia mechaniczne odbył w Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie i Politechnice w Darmstadt (1899–1904). Po studiach podjął pracę w przemyśle, pracował m.in. w fabrykach silników spalinowych w Angli, w fabryce „Ursus” w Warszawie, w fabrykach pocisków w Ekaterynosławiu, był również dyrektorem Zakł. Samochodowych i Lotniczych.

Profesor zwyczajny Akademii Górniczej (1919), zaproszony przez Komitet Organizacyjny do jej tworzenia. Mianowany przez ministerstwo Rektorem, funkcji nie objął z powodu wyjazdu do Wiednia w sprawach wojskowych. W 1931 r. został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej, w latach 1935/37 oraz w latach 1946/48 pełnił obowiązki Dziekana Wydziału Mechanicznego. Po wojnie odbudował zniszczony Zakład Obróbki Metali Politechniki Warszawskiej i objął również kierownictwo Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie.

Napisał wiele prac z zakresu budowy maszyn i urządzeń oraz techniki wytwarzania amunicji.

Od 1942 r. przewodniczący Komisji Akademickich Studiów Technicznych, a następnie Rady Akademickich Studiów Technicznych — RAST w Londynie. Członek TNW, Akademii Nauk Technicznych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta

Źródło:

Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 275–278
BIP 1994 nr 5. s. 6, 11
Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 3. s. 434–436
Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 95
Akademia Nauk Technicznych 1920–1932. s. 127–128
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 164–165
Słownik biograficzny techników polskich. s. 110–112

@@ Linia 57: / Linia 57: @@
 Specjalność: organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki
 == Życiorys ==
-Urodził się 26 lipca 1879 w Radomiu, zmarł 9 grudnia 1951 w Warszawie. Studia mechaniczne odbył w Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie i Politechnice w Darmstadt (1899–1904). Po studiach podjął pracę w przemyśle, pracował m.in. w fabrykach silników spalinowych w Angli, w fabryce „Ursus” w Warszawie, w fabrykach pocisków w Ekaterynosławiu, był również dyrektorem Zakł. Samochodowych i Lotniczych.
+Urodził się 26 lipca 1879 roku w Radomiu, zmarł 9 grudnia 1951 roku w Warszawie. Studia mechaniczne odbył w Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie i Politechnice w Darmstadt (1899–1904). Po studiach podjął pracę w przemyśle, pracował m.in. w fabrykach silników spalinowych w Angli, w fabryce „Ursus” w Warszawie, w fabrykach pocisków w Ekaterynosławiu, był również dyrektorem Zakł. Samochodowych i Lotniczych.
-W Akademii prof. zw. (1919) zaproszony przez Komitet Organizacyjny do jej tworzenia. Mianowany przez ministerstwo Rektorem, funkcji nie objął z powodu wyjazdu do Wiednia w sprawach wojskowych. W 1931 r. został mianowany prof. zw. PW, w latach 1935/37 oraz w latach 1946/48 pełnił obowiązki Dziekana Wydz. Mechanicznego. Po wojnie odbudował zniszczony Zakład Obróbki Metali PW i objął również kierownictwo Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie.
+Profesor zwyczajny Akademii Górniczej (1919), zaproszony przez Komitet Organizacyjny do jej tworzenia. Mianowany przez ministerstwo Rektorem, funkcji nie objął z powodu wyjazdu do Wiednia w sprawach wojskowych. W 1931 r. został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej, w latach 1935/37 oraz w latach 1946/48 pełnił obowiązki Dziekana Wydziału Mechanicznego. Po wojnie odbudował zniszczony Zakład Obróbki Metali Politechniki Warszawskiej i objął również kierownictwo Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie.
 Napisał wiele prac z zakresu budowy maszyn i urządzeń oraz techniki wytwarzania amunicji.