Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami

Eugeniusz Matula
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Matula
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Doc. dr inż.
Data urodzenia	1906
Data śmierci	22 marca 1988
Dyscyplina/specjalności	elektrotermia, elektroenergetyka
Wydział	Wydział Elektro-Mechaniczny ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP

Wersja z 12:36, 4 paź 2014

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1906–1988)

Specjalność: elektrotermia, elektroenergetyka

Życiorys

Urodził się w 1906 r. Zmarł 22 marca 1988 r.

Absolwent Politechniki Lwowskiej, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta.

W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.

Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.

Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Medal 10-lecia i 40-lecia PRL, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT.

Bibliografia

Artykuły

"Wiadomości Hutnicze", 1988 nr 9. s. 237

@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 Absolwent Politechniki Lwowskiej, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta.
-W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziel elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
+W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
 Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1964 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.