Eugeniusz Bronisław Małecki: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
|family-name=Małecki | |family-name=Małecki | ||
|given-name=Eugeniusz | |given-name=Eugeniusz Bronisław | ||
|honorific-prefix=Prof. mgr inż. | |honorific-prefix=Prof. mgr inż. | ||
|birth_date=4 września 1898 | |birth_date=4 września 1898 | ||
Wersja z 08:58, 16 paź 2014
| Eugeniusz Bronisław Małecki | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Małecki |
| Imię / imiona | Eugeniusz Bronisław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. mgr inż. |
| Data urodzenia | 4 września 1898 |
| Miejsce urodzenia | Przemyśl |
| Data śmierci | 5 maja 1954 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | silniki spalinowe samochodowe i lotnicze |
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Mechanicznego (1949-1952), Kierownik Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych |
| Wydział | Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie) |
Prof. mgr inż. Eugeniusz Bronisław Małecki (1898–1954)
Specjalność: silniki spalinowe samochodowe i lotnicze
Życiorys
Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 r. Zmarł 5 maja 1954 r. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.
W 1917 r. jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim. W 1921 r. po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 r., uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcje naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 r. objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.
W 1939 r. przebywając we Lwowie, zajętym przez armie czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 r. został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.
Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.
W 1945 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 r.) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych. W latach akademickich 1949-1950 i 1951-1952 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Mechanicznego.
Publikacje i dokonania
Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.: Płatowiec (1927) Silniki spalinowe pojazdów mechanicznych 2 t. (1953 i 1955) Silniki spalinowe przemysłowe (we współautorstwie 1954)
Członkostwa
Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP
Odznaczenia i nagrody
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a za wybitną odwagę Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari V klasy oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.
Bibliografia
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. s. 86–87