Jan Naturski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
W 1910 r. uzyskał stopień inżyniera górniczego w Akademii Górniczej w Leoben. W 1930 r. został wykładowcą w Katedrze Eksploatacji Nafty Akademii Górniczej w Krakowie. Prowadził wykłady z zakresu torpedowania otworów naftowych. | W 1910 r. uzyskał stopień inżyniera górniczego w Akademii Górniczej w Leoben. W 1930 r. został wykładowcą w Katedrze Eksploatacji Nafty Akademii Górniczej w Krakowie. Prowadził wykłady z zakresu torpedowania otworów naftowych. | ||
W latach 1910-1912 pracował w Towarzystwie Przedsiębiorstw Górniczych "TePeGe" na stanowisku inżyniera ruchu w kopalniach węgla i soli. Następnie pracował w Alpejskim Towarzystwie Górniczym w kopalni węgla w Porębie na Śląsku Cieszyńskim (1912-1913). W 1913 r. powrócił do "TePeGe" i objął stanowisko kierownika ruchu kopalni węgla w Pięciokościołach na Węgrzech. Po powrocie do kraju został dyrektorem technicznym i członkiem zarządu Towarzystwa "TePeGe". Od 1933 r. objął reprezentację fabryki środków wybuchowych "Lignoza", gdzie zajmował się robotami wiertniczymi oraz wyspecjalizował się w torpedowaniu odwiertów naftowych. | W latach 1910-1912 pracował w Towarzystwie Przedsiębiorstw Górniczych "TePeGe" na stanowisku inżyniera ruchu w kopalniach węgla i soli. Następnie pracował w Alpejskim Towarzystwie Górniczym w kopalni węgla w Porębie na Śląsku Cieszyńskim (1912-1913). W 1913 r. powrócił do "TePeGe" i objął stanowisko kierownika ruchu kopalni węgla w Pięciokościołach na Węgrzech. Po powrocie do kraju został dyrektorem technicznym i członkiem zarządu Towarzystwa "TePeGe". Od 1933 r. objął reprezentację fabryki środków wybuchowych "Lignoza", gdzie zajmował się robotami wiertniczymi oraz wyspecjalizował się w torpedowaniu odwiertów naftowych. | ||
W latach 1917–1935 publikował w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” oraz w „Czasopiśmie Górniczo-Hutniczym” artykuły z zakresu eksploatacji ropy naftowej i torpedowania otworów. | W latach 1917–1935 publikował w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” oraz w „Czasopiśmie Górniczo-Hutniczym” artykuły z zakresu eksploatacji ropy naftowej i torpedowania otworów. | ||
| Linia 64: | Linia 66: | ||
=== Książki === | === Książki === | ||
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964), s. 155 | * Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964), s. 155, portr. | ||
{{DEFAULTSORT:Naturski, Jan }} | {{DEFAULTSORT:Naturski, Jan }} | ||
[[Category:Uczeni]] | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 12:37, 16 paź 2014
| Jan Naturski | |
|---|---|
| Nazwisko | Naturski |
| Imię / imiona | Jan |
| Tytuły / stanowiska | Wykładowca inż. |
| Data urodzenia | 15 maja 1887 |
| Miejsce urodzenia | Nawojowa Góra |
| Data śmierci | 18 listopada 1936 |
| Miejsce śmierci | Lipiny |
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo naftowe |
| Wydział | Wydział Górniczy
|
Wykładowca inż. Jan Naturski (1887–1936)
Specjalność: górnictwo naftowe
Życiorys
Urodził się w Nawojowej Górze koło Krzeszowic. Zginął 18 listopada 1936 r. w Lipinach w kopalni „Jutrzenka” śmiercią górnika.
W 1910 r. uzyskał stopień inżyniera górniczego w Akademii Górniczej w Leoben. W 1930 r. został wykładowcą w Katedrze Eksploatacji Nafty Akademii Górniczej w Krakowie. Prowadził wykłady z zakresu torpedowania otworów naftowych.
W latach 1910-1912 pracował w Towarzystwie Przedsiębiorstw Górniczych "TePeGe" na stanowisku inżyniera ruchu w kopalniach węgla i soli. Następnie pracował w Alpejskim Towarzystwie Górniczym w kopalni węgla w Porębie na Śląsku Cieszyńskim (1912-1913). W 1913 r. powrócił do "TePeGe" i objął stanowisko kierownika ruchu kopalni węgla w Pięciokościołach na Węgrzech. Po powrocie do kraju został dyrektorem technicznym i członkiem zarządu Towarzystwa "TePeGe". Od 1933 r. objął reprezentację fabryki środków wybuchowych "Lignoza", gdzie zajmował się robotami wiertniczymi oraz wyspecjalizował się w torpedowaniu odwiertów naftowych.
W latach 1917–1935 publikował w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” oraz w „Czasopiśmie Górniczo-Hutniczym” artykuły z zakresu eksploatacji ropy naftowej i torpedowania otworów.
Długoletni i czynnym członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górniczych.
Bibliografia
Książki
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964), s. 155, portr.