Władysław Duliński: Różnice pomiędzy wersjami

Władysław Duliński
Nazwisko	Duliński
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 października 1926
Miejsce urodzenia	Prądnik Korzkiewski
Data śmierci	2011
Dyscyplina/specjalności	gazownictwo ziemne, eksploatacja i zagospodarowanie wód mineralnych
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Gazownictwa i Zagospodarowania Złóż Gazu Ziemnego w latach (1985–1991)
Wydział	Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN

Wersja z 09:23, 17 paź 2014

Prof. dr hab. inż. Władysław Duliński (1926–2011)

Specjalność: gazownictwo ziemne, eksploatacja i zagospodarowanie wód mineralnych

Życiorys

Urodził się w Prądniku Korzkiewskim. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, inżynier górnik (1955), mgr inż. (1956), dr nauk technicznych (1964), dr hab. (1969), profesor (1979).

W AGH asystent (1955–57), starszy asystent (1968–64), adiunkt (1964–71), docent (1971–79), prof. nadzw. (1979–91), profesor zw. od 1991 r. Kierownik Zakładu Gazownictwa Ziemnego w Katedrze Kopalnictwa Naftowego na Wydziale Górniczym (1966–71), kierownik Zakładu Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1971–85), kierownik naukowo-dydaktyczny Punktu Konsultacyjnego AGH w Krosnie (1969–78), kierownik Studium Podyplomowego (1965–66, 1979–80, 1985–86, 1988–89). Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1988–90).

Członek Sekcji Wiertnictwa i Eksploatacji Surowców Płynnych Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Nafty i Gazu, delegat Polski do Międzynarodowej Unii Gazowniczej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Techniki Uzdrowiskowej i innych stowarzyszeń.

Autor 98 publikacji, 4 patentów, 2 wzorów użytkowych, 10 projektów racjonalizatorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, nagrody resortowe

Bibliografia

Współcześni uczeni polscy. Słowniik biograficzny. T. 1: A–G. Warszawa [ca] 1998. S. 340–341
Dziennik Polski 2011 nr 139 (16 VI 2011). s. A13 [nekrologi]

@@ Linia 56: / Linia 56: @@
 Urodził się w Prądniku Korzkiewskim. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, inżynier górnik (1955), mgr inż. (1956), dr nauk technicznych (1964), dr hab. (1969), profesor (1979).
-W AGH asystent (1955–57), starszy asystent (1968–64), adiunkt (1964–71), docent (1971–79), prof. nadzw. (1979–91), profesor zw. od 1991 r. Kierownik Zakładu Gazownictwa w Katedrze Kopalnictwa Naftowego (1966–71), kierownik Zakładu Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1971–85), kierownik naukowo-dydaktyczny Punktu Konsultacyjnego AGH w Krosnie (1969–78), kierownik Studium Podyplomowego (1965–66, 1979–80, 1985–86, 1988–89). Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1988–90).
+W AGH asystent (1955–57), starszy asystent (1968–64), adiunkt (1964–71), docent (1971–79), prof. nadzw. (1979–91), profesor zw. od 1991 r. Kierownik Zakładu Gazownictwa Ziemnego  w Katedrze Kopalnictwa Naftowego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] (1966–71), kierownik Zakładu Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na [[Wydział Wiertniczo-Naftowy|Wydziale Wiertniczo-Naftowym]] (1971–85), kierownik naukowo-dydaktyczny Punktu Konsultacyjnego AGH w Krosnie (1969–78), kierownik Studium Podyplomowego (1965–66, 1979–80, 1985–86, 1988–89). Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1988–90).
 Członek Sekcji Wiertnictwa i Eksploatacji Surowców Płynnych Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Nafty i Gazu, delegat Polski do Międzynarodowej Unii Gazowniczej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Techniki Uzdrowiskowej i innych stowarzyszeń.