Władysław Duliński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 56: | Linia 56: | ||
Urodził się w Prądniku Korzkiewskim. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, inżynier górnik (1955), mgr inż. (1956), dr nauk technicznych (1964), dr hab. (1969), profesor (1979). | Urodził się w Prądniku Korzkiewskim. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, inżynier górnik (1955), mgr inż. (1956), dr nauk technicznych (1964), dr hab. (1969), profesor (1979). | ||
W AGH asystent ( | W AGH asystent (1955–1957), starszy asystent (1968–1964), adiunkt (1964–1971), docent (1971–1979), prof. nadzw. (1979–1991), profesor zw. od 1991 r. Kierownik Zakładu Gazownictwa Ziemnego w Katedrze Kopalnictwa Naftowego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] (1966–71), kierownik Zakładu Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na [[Wydział Wiertniczo-Naftowy|Wydziale Wiertniczo-Naftowym]] (1971–1985), kierownik naukowo-dydaktyczny Punktu Konsultacyjnego AGH w Krosnie (1969–1978), kierownik Studium Podyplomowego (1965–1966, 1979–1980, 1985–1986, 1988–1989). Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1988–1990). | ||
Członek Sekcji Wiertnictwa i Eksploatacji Surowców Płynnych Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Nafty i Gazu, delegat Polski do Międzynarodowej Unii Gazowniczej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Techniki Uzdrowiskowej i innych stowarzyszeń. | Członek Sekcji Wiertnictwa i Eksploatacji Surowców Płynnych Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Nafty i Gazu, delegat Polski do Międzynarodowej Unii Gazowniczej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Techniki Uzdrowiskowej i innych stowarzyszeń. | ||
| Linia 65: | Linia 65: | ||
== Odznaczenia i nagrody == | == Odznaczenia i nagrody == | ||
Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, nagrody resortowe | [[Krzyż Kawalerski OOP]], [[Krzyż Oficerski OOP]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal KEN]], nagrody resortowe | ||
Wersja z 10:25, 17 paź 2014
| Władysław Duliński | |
|---|---|
| Nazwisko | Duliński |
| Imię / imiona | Władysław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 8 października 1926 |
| Miejsce urodzenia | Prądnik Korzkiewski |
| Data śmierci | 2011 |
| Dyscyplina/specjalności | gazownictwo ziemne, eksploatacja i zagospodarowanie wód mineralnych |
| Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Gazownictwa i Zagospodarowania Złóż Gazu Ziemnego w latach (1985–1991) |
| Wydział | Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN |
Prof. dr hab. inż. Władysław Duliński (1926–2011)
Specjalność: gazownictwo ziemne, eksploatacja i zagospodarowanie wód mineralnych
Życiorys
Urodził się w Prądniku Korzkiewskim. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, inżynier górnik (1955), mgr inż. (1956), dr nauk technicznych (1964), dr hab. (1969), profesor (1979).
W AGH asystent (1955–1957), starszy asystent (1968–1964), adiunkt (1964–1971), docent (1971–1979), prof. nadzw. (1979–1991), profesor zw. od 1991 r. Kierownik Zakładu Gazownictwa Ziemnego w Katedrze Kopalnictwa Naftowego na Wydziale Górniczym (1966–71), kierownik Zakładu Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1971–1985), kierownik naukowo-dydaktyczny Punktu Konsultacyjnego AGH w Krosnie (1969–1978), kierownik Studium Podyplomowego (1965–1966, 1979–1980, 1985–1986, 1988–1989). Zastępca dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1988–1990).
Członek Sekcji Wiertnictwa i Eksploatacji Surowców Płynnych Komitetu Górnictwa PAN, Rady Naukowej Instytutu Górnictwa Nafty i Gazu, delegat Polski do Międzynarodowej Unii Gazowniczej, członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Techniki Uzdrowiskowej i innych stowarzyszeń.
Autor 98 publikacji, 4 patentów, 2 wzorów użytkowych, 10 projektów racjonalizatorskich.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, nagrody resortowe
Bibliografia
- Współcześni uczeni polscy. Słowniik biograficzny. T. 1: A–G. Warszawa [ca] 1998. S. 340–341
- Dziennik Polski 2011 nr 139 (16 VI 2011). s. A13 [nekrologi]