Jan Józef Mieczysław Sentek: Różnice pomiędzy wersjami

Jan Józef Mieczysław Sentek
Nazwisko	Sentek
Imię / imiona	Jan Józef Mieczysław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	1 stycznia 1917
Miejsce urodzenia	Olkusz
Data śmierci	10 sierpnia 2005
Dyscyplina/specjalności	maszyny przepływowe i energetyczne, energetyka cieplna, matematyka
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Przepływowych Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1961–1988)
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939”

Wersja z 11:43, 22 paź 2014

Prof. zw. dr hab. inż. Jan Józef Mieczysław Sentek (1917–2005)

Specjalność: maszyny przepływowe i energetyczne, energetyka cieplna, matematyka

Życiorys

Urodził się w Olkuszu 1 stycznia 1917 roku. Zmarł 10 sierpnia 2005 roku. Studiował na Politechnice Lwowskiej, Politechnice Śląskiej (Wydział Mechaniczny) 1945 i Uniwersytecie Jagiellońskim (matematyka) 1952; doktorat 1959 (AGH), habilitacja 1962 (Politechnika Śląska), profesor (tytuł) 1969, prof. zwyczajny (tytuł) 1979.

Przebieg pracy zawodowej: AGH: starszy asystent, adiunkt 1950–1953, zastępca profesora 1953–1962, docent 1962–1969, profesor 1969–1988, kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Przepływowych 1961–1988 na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych, kierownik Zawodowego i Magisterskiego Studium Wieczorowego przy Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych 1964–1969, przewodniczący Komisji Egzaminu Dyplomowego dla Zawodowego i Magisterskiego Studium Wieczorowego Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych 1965–1969, współpracownik Instytutu Maszyn Przepływowych od 1981 r. Wykładowowca Wyższej Szkoły Technicznej w Düsseldorfie w 1983 i 1985 roku.

Członek Komisji Mechaniki Stosowanej, Oddział PAN w Krakowie 1968–1998, Rady Naukowej Zakładów Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego 1973–1976, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Działalność pozanaukowa: Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu 1937–1938; trzykrotny udział w zawodach hippicznych w CWK w Grudziądzu w 1938 roku i zdobycie II dwa razy I miejsca; konsultant Huty im. T. Sendzimira 1955–1989.

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 roku, więzień w obozach w Prenzlau, Neubrandenburg, Grossborn 1939–1940, przymusowe roboty na terenie Niemiec 1940–1942; więzienie przy ul. Montelupich w Krakowie 1942.

Autor 120 prac, w tym 23 zagraniczne i 2 książki (współautor) z dziedziny maszyn i urządzeń przepływowych oraz energetyki cieplnej, referaty na wielu międzynarodowych konferencjach. Autor 70 ekspertyz dla przemysłu. Promotor 13 prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939”, Odznaka Grunwaldzka, Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH”, Złota Odznaka Miasta Krakowa, statuetka od Rektora „Za zasługi dla AGH”, Nagrody resortowe I stopnia i II stopnia

Źródło:

Kto jest kim w Polsce. S. 637
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2003 nr 118/119. s. 14–15, portr.
Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. S. 890
Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 64–65
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 317
Dziennik Polski 2005 nr 191 (17 VIII 2005). s. 12 [nekrologi]

@@ Linia 57: / Linia 57: @@
 Członek Komisji Mechaniki Stosowanej, Oddział PAN w Krakowie 1968–1998, Rady Naukowej Zakładów Konstrukcyjno-Mechanizacyjnych Przemysłu Węglowego 1973–1976, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.
-Badania: podobieństwo sprężania gazów o różnych wykładnikach isentropy w sprężarkach promieniowych; opracowanie metody obliczania powietrznika zabezpieczającego sieć wodną przed uderzeniem hydraulicznym; matematyczne ujęcie wpływu geometrycznych parametrów promieniowych wentylatorów na poziom wytwarzanego hałasu; konstrukcja tłumika hałasu, powstającego przy odprowadzaniu pary lub gazu pod wysokim ciśnieniem do atmosfery oraz opracowanie metody jego obliczania; dobór ilości stopni sprężarki promieniowej w zależności od stosunku sprężania i wyróżnika szybkobieżności; wyprowadzenie bezwymiarowej liczby wirnika oraz podanie jej zastosowania w promieniowych sprężarkach: w badanich modelowych, w projektowaniu, w przeliczaniu chrakterystyk na inny rodzaj gazu i inną liczbę Macha oraz w ustalaniu kinematycznego podobieństwa procesu sprężania gazu o różnych wykładnikach izentropy; wyprowadzenie liczby kierownicy obok liczby wirnika i ujęcie za pomocą tych dwóch liczb bezwymiarowych podstawowych wzorów z teorii promieniowych i osiowych maszyn przepływowych; klasyfikacja promieniowych maszyn przepływowych na podstawie liczby wirnika; ustalenie obszaru maksymalnej sprawności dla osiowych i promieniowych wentylatorów w zależności od liczby wirnika i wyróżnika szybkobieżności; opracowanie metody obliczania geometrycznych parametrów promieniowych wentylatorów; ustalenie zależności hałasu generowanego przez wentylatory od liczby Reynoldsa.
 Działalność pozanaukowa: Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu 1937–1938; trzykrotny udział w zawodach hippicznych w CWK w Grudziądzu w 1938 roku i zdobycie II dwa razy I miejsca; konsultant Huty im. T. Sendzimira 1955–1989.