Stefan Kreutz: Różnice pomiędzy wersjami

Stefan Kreutz
Nazwisko	Kreutz
Imię / imiona	Stefan
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr
Data urodzenia	6 czerwca 1883
Miejsce urodzenia	Lwów
Data śmierci	30 marca 1941
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	mineralogia, krystalografia, petrografia
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska ;
Odznaczenia i nagrody	Nagroda im. Lubomirskich AU (1918), Krzyż Komandorski OPRest. (1925).

Wersja z 08:37, 18 lis 2014

Prof. zw. dr Stefan Kreutz (1883–1941)

Specjalność: mineralogia, krystalografia, petrografia

Życiorys

Urodził się 6 czerwca 1883 we Lwowie, zmarł 30 marca 1941 w Krakowie. W latach 1901-1902 studiował mineralogię i petrografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1903 roku kontynuował studia w uniwersytecie w Wiedniu. Studia uzupełniające odbył w uniwersytetach w Monachium, Oxfordzie, Paryżu i we Fryburgu w Bryzgowii. Dr filozofii uniwersytetu w Wiedniu, profesor UJ. W roku akademickim 1919/20 profesor zwyczajny AG w Katedrze Mineralogii. Po roku pracy w AG wrócił na UJ i został kierownikiem Zakładu Mineralogicznego.

Specjalizował się w krystalofizyce, petrogenezie, krystalografii geometrycznej, mineralogii ogólnej, krystalochemii, geochemii, krystalografii strukturalnej, petrografii skał magmowych głębinowych. Opublikował wiele prac i monografii z tego zakresu, w języku polskim i niemieckim.

Wykazywał wielką troskę o ochronę nieożywionych zabytków przyrody polskiej, występował o ochronę obiektów mineralogiczno-petrograficznych Tatr, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej itd. Sprowadził do Zakł. Mineralogii UJ pierwszą w Polsce aparaturę rentgenowską do badania struktury wewnętrznej kryształów. Był czynnym uczestnikiem wielu Kongresów Mineralogicznych, Zjazdów, uroczystości międzynarodowych, zarówno polskich jak i zagranicznych. „Odznaczał się niezwykłą dokładnością i ścisłością w pracach analitycznych oraz ostrożnością w tworzeniu syntez naukowych”.

Czł. koresp. AU i PAU (1917), czł. cz. PAU (1927), przew. Sekcji Geologicznej Komisji Fizjograficznej PAU (1933–1939), del. PAU do Komitetu Nauk. Mineralogiczno-Geologicznego (1936–39). Czł. cz. TN we Lwowie (1924), czł. zarz. i wiceprzewodniczący PT Geologicznego oraz Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika, czł. zw. Niemieckiego Tow. Mineralogicznego, czł. Królewskiego Tow. Mineralogicznego w Londynie.

Źródło:

BIP 1994 nr 5. s. 6
Biogramy uczonych polskich. Cz. 7. s. 93–96
Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. s. 344–346
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 118–120

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |death_place=Kraków
 |fields=mineralogia, krystalografia, petrografia
-|function=Kierownik Katedry Mineralogii w latach 1919–1920
 |faculty=Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
 |awards=Nagroda im. Lubomirskich AU (1918), Krzyż Komandorski OPRest. (1925).
@@ Linia 53: / Linia 52: @@
 == Życiorys ==
-Urodził się 6 czerwca 1883 we Lwowie, zmarł 30 marca 1941 w Krakowie. W latach 1901-1902 studiował mineralogię i petrografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1903 roku kontynuował studia w uniwersytecie w Wiedniu. Studia uzupełniające odbył w uniwersytetach w Monachium, Oxfordzie, Paryżu i we Fryburgu w Bryzgowii. Dr filozofii uniwersytetu w Wiedniu, profesor UJ. W roku akademickim 1919/20 profesor AG. Po roku pracy w AG wrócił na UJ i został kierownikiem Zakładu Mineralogicznego.
+Urodził się 6 czerwca 1883 we Lwowie, zmarł 30 marca 1941 w Krakowie. W latach 1901-1902 studiował mineralogię i petrografię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1903 roku kontynuował studia w uniwersytecie w Wiedniu. Studia uzupełniające odbył w uniwersytetach w Monachium, Oxfordzie, Paryżu i we Fryburgu w Bryzgowii. Dr filozofii uniwersytetu w Wiedniu, profesor UJ. W roku akademickim 1919/20 profesor zwyczajny AG w Katedrze Mineralogii. Po roku pracy w AG wrócił na UJ i został kierownikiem Zakładu Mineralogicznego.
 Specjalizował się w krystalofizyce, petrogenezie, krystalografii geometrycznej, mineralogii ogólnej, krystalochemii, geochemii, krystalografii strukturalnej, petrografii skał magmowych głębinowych. Opublikował wiele prac i monografii z tego zakresu, w języku polskim i niemieckim.
@@ Linia 59: / Linia 58: @@
 Wykazywał wielką troskę o ochronę nieożywionych zabytków przyrody polskiej, występował o ochronę obiektów mineralogiczno-petrograficznych Tatr, Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej itd. Sprowadził do Zakł. Mineralogii UJ pierwszą w Polsce aparaturę rentgenowską do badania struktury wewnętrznej kryształów. Był czynnym uczestnikiem wielu Kongresów Mineralogicznych, Zjazdów, uroczystości międzynarodowych, zarówno polskich jak i zagranicznych. „Odznaczał się niezwykłą dokładnością i ścisłością w pracach analitycznych oraz ostrożnością w tworzeniu syntez naukowych”.
-Czł. koresp. AU i PAU (1917), czł. cz. PAU (1927), przew. Sekcji Geologicznej Komisji Fizjograficznej PAU (1933–1939), del. PAU do Komitetu Nauk. Mineralogiczno-Geologicznego (1936–39). Czł. cz. TN we Lwowie (1924), czł. Zarz. PT Geologicznego, czł. zw. Niemieckiego Tow. Mineralogicznego, czł. Królewskiego Tow. Mineralogicznego w Londynie.
+Czł. koresp. AU i PAU (1917), czł. cz. PAU (1927), przew. Sekcji Geologicznej Komisji Fizjograficznej PAU (1933–1939), del. PAU do Komitetu Nauk. Mineralogiczno-Geologicznego (1936–39). Czł. cz. TN we Lwowie (1924), czł. zarz. i wiceprzewodniczący PT Geologicznego oraz Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika, czł. zw. Niemieckiego Tow. Mineralogicznego, czł. Królewskiego Tow. Mineralogicznego w Londynie.
 Źródło: