Krystyna Gustaw: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
|death_date=27 października 2007 | |death_date=27 października 2007 | ||
|fields=fizykochemia, techologia chemiczna (technologia materiałów wiążących i betonów) | |fields=fizykochemia, techologia chemiczna (technologia materiałów wiążących i betonów) | ||
|faculty=Wydział Inżynierii Materiałowei i Ceramiki | |||
|awards=Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski OOP (1984). | |awards=Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski OOP (1984). | ||
|name=Krystyna Gustaw | |name=Krystyna Gustaw | ||
Linia 50: | Linia 51: | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Urodziła się 26 sierpnia 1927 roku w Strumieniu, woj. bielskie. Zmarła 27 października 2007 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1948 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ, specjalizacja chemia. Doktor — UJ 1956, doktor habilitowany — AGH 1974, profesor (tytuł) — 1990. W latach 1948–1996 pracownik naukowy | Urodziła się 26 sierpnia 1927 roku w Strumieniu, woj. bielskie. Zmarła 27 października 2007 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1948 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ, specjalizacja chemia. Doktor — UJ 1956, doktor habilitowany — AGH 1974, profesor (tytuł) — 1990. W latach 1948–1996 pracownik naukowy [[Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki|Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki]] | ||
Uczestniczyła w pracach Komisji Ceramicznej PAN oraz Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Prowadziła prace naukowo-badawcze z zakresu fizykochemii i technologii budowlanych tworzyw wiążących. | Uczestniczyła w pracach Komisji Ceramicznej PAN oraz Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Prowadziła prace naukowo-badawcze z zakresu fizykochemii i technologii budowlanych tworzyw wiążących. | ||
Linia 60: | Linia 61: | ||
Złoty Krzyż Zasługi (1973), Srebrna Odznaka Zasłużonego dla Budownictwa (1976), Krzyż Kawalerski OOP (1984). | Złoty Krzyż Zasługi (1973), Srebrna Odznaka Zasłużonego dla Budownictwa (1976), Krzyż Kawalerski OOP (1984). | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 107, | * Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 107, port. | ||
* Dziennik Polski 2007 nr 255 (31 X–1 XI 2007). s. 20 [nekrologi] | * Dziennik Polski 2007 nr 255 (31 X–1 XI 2007). s. 20 [nekrologi] | ||
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 110–111 | * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 110–111 |
Wersja z 19:32, 3 gru 2014
Krystyna Gustaw | |
---|---|
Nazwisko | Gustaw |
Imię / imiona | Krystyna |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. |
Data urodzenia | 26 sierpnia 1927 |
Data śmierci | 27 października 2007 |
Dyscyplina/specjalności | fizykochemia, techologia chemiczna (technologia materiałów wiążących i betonów) |
Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowei i Ceramiki
|
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski OOP (1984). |
Prof. dr hab. Krystyna Gustaw (1927–2007)
Specjalność: fizykochemia, technologia chemiczna (technologia materiałów wiążących i betonów)
Życiorys
Urodziła się 26 sierpnia 1927 roku w Strumieniu, woj. bielskie. Zmarła 27 października 2007 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1948 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ, specjalizacja chemia. Doktor — UJ 1956, doktor habilitowany — AGH 1974, profesor (tytuł) — 1990. W latach 1948–1996 pracownik naukowy Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
Uczestniczyła w pracach Komisji Ceramicznej PAN oraz Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Prowadziła prace naukowo-badawcze z zakresu fizykochemii i technologii budowlanych tworzyw wiążących.
Autorka 50 publikacji naukowych, współtwórca 6 patentów.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi (1973), Srebrna Odznaka Zasłużonego dla Budownictwa (1976), Krzyż Kawalerski OOP (1984).
Źródło:
- Kto jest kim w ceramice. Kraków 1999. S. 107, port.
- Dziennik Polski 2007 nr 255 (31 X–1 XI 2007). s. 20 [nekrologi]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 110–111