Wacław Bolesław Cybulski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż. | |honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż. | ||
|image=Waclaw_Cybulski.jpg | |image=Waclaw_Cybulski.jpg | ||
|birth_date=1901 | |birth_date= 6 października 1901 | ||
|birth_place=Warszawa | |birth_place=Warszawa | ||
|death_date=1973 | |death_date=31 marca 1973 | ||
|death_place=Mikołów | |death_place=Mikołów | ||
|fields=bezpieczeństwo pracy w górnictwie | |fields=bezpieczeństwo pracy w górnictwie | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |||
|faculty=Wydział | |||
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Śląski Krzyż Powstańczy, nagrody państwowe I i II stopnia. | |awards=Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Śląski Krzyż Powstańczy, nagrody państwowe I i II stopnia. | ||
|name=Wacław Bolesław Cybulski | |name=Wacław Bolesław Cybulski | ||
Linia 51: | Linia 50: | ||
Specjalność: bezpieczeństwo pracy w górnictwie | Specjalność: bezpieczeństwo pracy w górnictwie | ||
== Życiorys == | |||
Urodził się 6 października 1901 w Warszawie. Zmarł 31 marca 1973 w Mikołowie. | |||
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. W r. 1925 uzyskał dyplom inżyniera chemika i rozpoczął pracę w kopalni ,,Barbara” w Mikołowie. W l. 1930-1939 był zastępcą dyrektora tejże kopalni. | |||
Od r. 1931 wykładał bezpieczeństwo i higienę pracy na Akademii Górniczej. W r. 1938 na AGH uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. Po klęsce wrześniowej opuścił kraj i powrócił do niego w r. 1946. Został dyrektorem kopalni ,,Barbara''. W 1948 r. powrócił na AG, gdzie wykładał bezpieczeństwo pracy. Był asystentem Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930-1947) oraz wykładowcą Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1947-1948). Od 1952 związany z Politechniką Śląską w Gliwicach. Habilitował się na AGH w r. 1952. W r. 1954 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1970 profesorem zwyczajnym. | |||
Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, stały członek Państwowej Rady Górnictwa, przewodniczący Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk | |||
== Nagrody i odznaczenia == | |||
[[Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta]], [[Złoty Krzyż Zasługii]], [[Order Sztandaru Pracy]] I i II klasy, [[Medal X-lecia Polski Ludowej]], [[Śląski Krzyż Powstańczy]], [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP]], nagroda państwowa II stopnia, zespołowe nagrody państwowe, tytuł „Zasłużonego Górnika PRL”, Złota Odznaka ''Zasłużonego Racjonalizatora Produkcji'' | |||
Źródło: | Źródło: |
Wersja z 14:11, 30 gru 2014
Wacław Bolesław Cybulski | |
---|---|
Nazwisko | Cybulski |
Imię / imiona | Wacław Bolesław |
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 6 października 1901 |
Miejsce urodzenia | Warszawa |
Data śmierci | 31 marca 1973 |
Miejsce śmierci | Mikołów |
Dyscyplina/specjalności | bezpieczeństwo pracy w górnictwie |
Wydział | Wydział Górniczy
|
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, Śląski Krzyż Powstańczy, nagrody państwowe I i II stopnia. |
Prof. zw. dr hab. inż. Wacław Bolesław Cybulski (1901–1973)
Specjalność: bezpieczeństwo pracy w górnictwie
Życiorys
Urodził się 6 października 1901 w Warszawie. Zmarł 31 marca 1973 w Mikołowie.
Studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. W r. 1925 uzyskał dyplom inżyniera chemika i rozpoczął pracę w kopalni ,,Barbara” w Mikołowie. W l. 1930-1939 był zastępcą dyrektora tejże kopalni.
Od r. 1931 wykładał bezpieczeństwo i higienę pracy na Akademii Górniczej. W r. 1938 na AGH uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. Po klęsce wrześniowej opuścił kraj i powrócił do niego w r. 1946. Został dyrektorem kopalni ,,Barbara. W 1948 r. powrócił na AG, gdzie wykładał bezpieczeństwo pracy. Był asystentem Katedry Górnictwa i Przeróbki Mechanicznej (1930-1947) oraz wykładowcą Katedry Aerologii i Hydromechaniki Górniczej (1947-1948). Od 1952 związany z Politechniką Śląską w Gliwicach. Habilitował się na AGH w r. 1952. W r. 1954 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1970 profesorem zwyczajnym.
Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk, stały członek Państwowej Rady Górnictwa, przewodniczący Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk
Nagrody i odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługii, Order Sztandaru Pracy I i II klasy, Medal X-lecia Polski Ludowej, Śląski Krzyż Powstańczy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą OOP, nagroda państwowa II stopnia, zespołowe nagrody państwowe, tytuł „Zasłużonego Górnika PRL”, Złota Odznaka Zasłużonego Racjonalizatora Produkcji
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 38–41
- BIP 1994 nr 5. s. 11
- Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T.1. s. 296–298
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 44