Antoni Maria Emilian Hoborski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 58: Linia 58:
|Rok_od=1920
|Rok_od=1920
|Rok_do=1922
|Rok_do=1922
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prorektor
|Jednostka=AG
|Rok_od=1922
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Antoni Maria Emilian Hoborski''' (1879–1940)
Prof. zw. dr hab. '''Antoni Maria Emilian Hoborski''' (1879–1940)
Linia 75: Linia 70:
Urodził się 1 kwietnia 1879 roku w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 roku w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.
Urodził się 1 kwietnia 1879 roku w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 roku w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.


W 1901 r. ukończył matematykę na UJ. W 1908 r. uzyskał doktorat na UJ. Studia uzupełniające przeszedł w Paryżu, Getyndze. W 1912 r. habilitował się na UJ. W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], 1920-1922 Rektor AG, 1922 - prorektor AG. W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ i katedrę matematyki. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny.
W 1901 r. ukończył matematykę na UJ. W 1908 r. uzyskał doktorat na UJ. Studia uzupełniające przeszedł w Paryżu, Getyndze. W 1912 r. habilitował się na UJ. W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], 1920-1922 Rektor AG. W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ i katedrę matematyki. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny.


Stworzył mocne fundamenty na których oparto rozwój AG. Był wybitnym dydaktykiem. Członek honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG.
Stworzył mocne fundamenty na których oparto rozwój AG. Członek honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG.


Jest autorem kilkunastu prac z których niektóre są pierwszymi w literaturze światowej podręcznikami akademickimi. Był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Jest autorem kilkunastu prac z których niektóre są pierwszymi w literaturze światowej podręcznikami akademickimi. Był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

Wersja z 11:47, 28 sty 2015

Antoni Maria Emilian Hoborski
Antoni Hoborski.jpg
Nazwisko Hoborski
Imię / imiona Antoni Maria Emilian
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 1 kwietnia 1879
Miejsce urodzenia Tarnów
Data śmierci 9 lutego 1940
Miejsce śmierci Sachsenhausen
Dyscyplina/specjalności matematyka
Pełnione funkcje Rektor AG (1920–1922)
Wydział Wydział Górniczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Górniczy19191920
RektorAG19201922


Prof. zw. dr hab. Antoni Maria Emilian Hoborski (1879–1940)

Specjalność: matematyka


Życiorys

Urodził się 1 kwietnia 1879 roku w Tarnowie, zmarł 9 lutego 1940 roku w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.

W 1901 r. ukończył matematykę na UJ. W 1908 r. uzyskał doktorat na UJ. Studia uzupełniające przeszedł w Paryżu, Getyndze. W 1912 r. habilitował się na UJ. W 1919 r. powołany na członka Komitetu Organizacyjnego AG i mianowany profesorem w Katedrze Matematyki. W czerwcu 1919 r. został wybrany pierwszym dziekanem Wydziału Górniczego, 1920-1922 Rektor AG. W 1922 r. otrzymał tytuł prof. zw. UJ i katedrę matematyki. Pozostał jednak w Katedrze Matematyki AG aż do wybuchu drugiej wojny.

Stworzył mocne fundamenty na których oparto rozwój AG. Członek honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG.

Jest autorem kilkunastu prac z których niektóre są pierwszymi w literaturze światowej podręcznikami akademickimi. Był członkiem-założycielem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.


Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Medal za Długoletnią Służbę, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości


Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników 1994 nr 5. s. 5
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 79–85