Zdzisław Kazimierz Maciejasz: Różnice pomiędzy wersjami

Zdzisław Kazimierz Maciejasz
Nazwisko	Maciejasz
Imię / imiona	Zdzisław Kazimierz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	10 lutego 1922
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	3 lipca 1988
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	górnictwo podziemne, technika eksploatacji złóż, pożary podziemne
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Górniczego AGH (1966–1969)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Sztandar Pracy II klasy, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami

Wersja z 14:10, 5 mar 2015

Prof. zw. dr inż. Zdzisław Kazimierz Maciejasz (1922–1988)

Specjalność: górnictwo podziemne, technika podziemnej eksploatacji złóż, pożary podziemne

Życiorys

Urodził się 10 lutego 1922 r. w Krakowie. Zmarł 3 lipca 1988 r. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.

Absolwent Wydziału Górniczego Akademii Górniczej w Krakowie 1950 r.

Stopień naukowy doktora uzyskał w 1958 r., profesorem nadzwyczajnym został w 1968 r., a w roku 1979 uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.

Asystent, a potem adiunkt w Akademii w latach 1948–1959, następnie pracował jako docent (1959–1969), od 1968 r. jako profesor. W latach 1961–1965 pełnił funkcję Prodziekana, a następnie Dziekana (1966-1969) Wydziału Górniczego. Dyrektor Instytutu Górnictwa Podziemnego na Wydziale Górniczym AGH (1969–1970).

W latach 1950-1951 podjął pracę jako inżynier w kopalni rud i pirytu "Staszic" w Rudkach koło Nowej Słupi, a w okresie 1959-1970 pełnił funkcję radcy ministra górnictwa i energetyki ds. zwalczania zagrożeń wentylacyjnych, pożarowych, pyłowych i gazowych.

Autor ok. 100 publikacji, w tym 5 książek, 38 patentów. Promotor 9 rozpraw doktorskich.

Członek SITG, ZNP, ZBoWiD, GTS Wisła, PCK, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej.

Członek Komitetu Górnictwa PAN, Członek Komisji Górniczo-Geodezyjnej Oddziału PAN.

Odznaczenia i nagrody

Sztandar Pracy II klasy, Krzyż Komandorski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, inne.

Bibliografia

Książki

Informator Nauki Polskiej 1987/1988. Stan na dzień 30.09.1987 r. Warszawa : Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej 1987. T.2, s. 1019
Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. s. 420
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej / [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004. - s. 212

Artykuły

Czekajowski Ryszard, Roszkowski Janusz: Z pamięcią o profesorze - górniku Akademii Górniczo-Hutniczej Doktorze Inżynierze Zdzisławie Kazimierzu Maciejaszu (1922-1988) // Górnictwo : kwartalnik / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica. - 1988 R. 12, z. 4, s. 293-296, portr. --- (seria: Zeszyty Naukowe Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica, nr 1162)

@@ Linia 70: / Linia 70: @@
 Stopień naukowy doktora uzyskał w 1958 r., profesorem nadzwyczajnym został w 1968 r., a w roku 1979 uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego.
-Asystent, a potem adiunkt w Akademii w latach 1948–1959, następnie pracował jako docent (1959–1969), od 1968 r. jako profesor. W latach 1961–1965 pełnił funkcję Prodziekana, a następnie Dziekana (1966-1969) [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]].
+Asystent, a potem adiunkt w Akademii w latach 1948–1959, następnie pracował jako docent (1959–1969), od 1968 r. jako profesor. W latach 1961–1965 pełnił funkcję Prodziekana, a następnie Dziekana (1966-1969) [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. Dyrektor Instytutu Górnictwa Podziemnego na Wydziale Górniczym AGH (1969–1970).
-W latach 1950-1951 podjął pracę jako inżynier w kopalni rud i pirytu "Staszic" w Rudkach koło Nowej Słupi, a w okresie 1959-1970 pełnił funkcję radcy ministra górnictwa i energetyki ds. zwalczania zagrożeń wentylacyjnych, pożarowych, pyłowych i gazowych. Był ponadto dyrektorem Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy (1969–1970).
+W latach 1950-1951 podjął pracę jako inżynier w kopalni rud i pirytu "Staszic" w Rudkach koło Nowej Słupi, a w okresie 1959-1970 pełnił funkcję radcy ministra górnictwa i energetyki ds. zwalczania zagrożeń wentylacyjnych, pożarowych, pyłowych i gazowych.
 Autor ok. 100 publikacji, w tym 5 książek, 38 patentów. Promotor 9 rozpraw doktorskich.