Aleksander Ciszewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Linia 65: Linia 65:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==


* 50 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w fotografii. Kraków 1971. S. [1] poz. 235, portr.
* 50 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w fotografii. Kraków 1971. s. [1] poz. 235, portr.
* Przegląd Górniczy 1992 nr 12. s. 19
* Przegląd Górniczy 1992 nr 12. s. 19
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 22. Warszawa 2011. S. 20–23
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 22. Warszawa 2011. s. 20–23
* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej ; [oprac. merytoryczne: Ryszard Benesch et al. ; red.: Jerzy Kajtoch]. Kraków: Małopolska Oficyna Wydaw. KRAK-BUCH, 1994, s. 23, portr.





Wersja z 13:52, 10 lis 2015

Aleksander Ciszewski
Aleksander Ciszewski.jpg
Nazwisko Ciszewski
Imię / imiona Aleksander
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Data urodzenia 17 sierpnia 1878
Miejsce urodzenia Uladówka
Data śmierci 5 marca 1941
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności górnictwo


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1935
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla rozwoju polskiego przemysłu
Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości, Krzyż Oficerski OOP

Dr inż. Aleksander Ciszewski (1878–1941)

Specjalność: górnictwo

Życiorys

Urodził się 17 sierpnie 1878 w Uladówce na Podolu. Zmarł 5 marca 1941 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

W 1903 r. ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu. W l. 1903–1906 pracował w Towarzystwie Kopalń i Zakładów Górniczych Sosnowieckich, a w l. 1906–1920 był zatrudniony w przemyśle węglowym Zagłębia Donieckiego. Po powrocie do Polski pracował jako generalny dyrektor w Dyrekcji Kopalń Państwowych (1920–22), w l.1922–24 był zastępcą generalnego dyrektora „Skarbofermu”, a w latach 1924–39 generalnym dyrektorem Zakładów Hohenlohego w Wełnowcu i Towarzystwa „Fulmen”.

Od 1932 r. był prezesem Unii Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego. Uzyskał znaczną pomoc finansową na wykończenie gmachu głównego Akademii Górniczej. W 1935 r. otrzymał doktorat honoris causa Akademii Górniczej za zasługi dla rozwoju polskiego przemysłu.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości, Krzyż Oficerski OOP

Bibliografia

  • 50 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w fotografii. Kraków 1971. s. [1] poz. 235, portr.
  • Przegląd Górniczy 1992 nr 12. s. 19
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 22. Warszawa 2011. s. 20–23
  • Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej ; [oprac. merytoryczne: Ryszard Benesch et al. ; red.: Jerzy Kajtoch]. Kraków: Małopolska Oficyna Wydaw. KRAK-BUCH, 1994, s. 23, portr.