Maria Ihnatowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
m (zamienił w treści „Category:Uczeni” na „Category:Biogramy”)
Linia 64: Linia 64:


{{DEFAULTSORT:Ihnatowicz, Maria }}
{{DEFAULTSORT:Ihnatowicz, Maria }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 13:24, 17 gru 2015

Maria Ihnatowicz
Maria Ihnatowicz.jpg
Nazwisko Ihnatowicz
Imię / imiona Maria
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 27 kwietnia 1921
Miejsce urodzenia Sokal
Data śmierci 28 stycznia 1995
Dyscyplina/specjalności nauki chemiczne, chemia i technologia chemiczna węgla
Wydział Wydział Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów



Prof. dr hab. inż. Maria Ihnatowicz (1921–1995)

Specjalność: nauki chemiczne, chemia i technologia chemiczna węgla


Życiorys

Urodziła się 27 kwietnia 1921 roku w Sokalu, zmarła 28 stycznia 1995 roku. Po ukończeniu studiów na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej w 1946 roku uzyskała dyplom inżyniera chemika na Politechnice Gliwickiej. W tym samym roku została zatrudniona jako asystent, a potem adiunkt w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu. W tym okresie prowadziła pod kierunkiem prof. B. Rogi prace naukowe w zakresie chemii węgla i węglopochodnych. W 1955 roku podjęła pracę w Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach. W roku 1962 uzyskała stopień naukowy doktora nauk technicznych, w 1971 roku stopień doktora habilitowanego na Wydziale Chemii Politechniki Wrocławskiej, a w roku 1985 tytuł profesora nadzwyczajnego.

Profesor Maria Ihnatowicz zajmowała się problematyką katalitycznych procesów uwodornienia węgla i ekstraktów węglowych oraz wykorzystaniem ciężkich frakcji hydrogenizatów węglowych do produkcji węgli uszlachetnionych. Od roku 1970 do 1990 roku pracowała w Instytucie Karbochemicznym, a następnie Ośrodku Przetwórstwa Węgla GIG w Tychach jako Kierownik Zakładu, a potem z-ca dyrektora d/s Naukowo-Badawczych.

W latach 1977–1991 była zatrudniona jako nauczyciel akademicki Wydziału Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów AGH, gdzie prowadziła wykłady z technologii upłynniania węgla.


Źródło:

  • 25 lat Wydziału Paliw i Energii 1974–1999. Kraków [1999?]. S. 5, portr.
  • Informator nauki polskiej 1992/94. T. 4 : Ludzie nauki. Warszawa 1993. S. 198