Eugeniusz Bronisław Małecki: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „== Życiorys ==” na „== Nota biograficzna ==”) |
m (zamienił w treści „=== Odznaczenia i nagrody ===” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”) |
||
| Linia 69: | Linia 69: | ||
Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP). | Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP). | ||
=== Odznaczenia i nagrody === | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych | Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych | ||
Wersja z 14:51, 19 sty 2016
| Eugeniusz Bronisław Małecki | |
|---|---|
| Nazwisko | Małecki |
| Imię / imiona | Eugeniusz Bronisław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. mgr inż. |
| Data urodzenia | 4 września 1898 |
| Miejsce urodzenia | Przemyśl |
| Data śmierci | 5 maja 1956 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | silniki spalinowe samochodowe i lotnicze |
| Wydział | Wydział Komunikacji
|
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari, Krzyż Walecznych |
Prof. mgr inż. Eugeniusz Bronisław Małecki (1898–1954)
Specjalność: silniki spalinowe samochodowe i lotnicze
Nota biograficzna
Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 r. Zmarł 5 maja 1956 r. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.
W 1917 r. jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim.
W 1921 r. po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 r., uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcję naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 r. objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.
W 1939 r. przebywając we Lwowie, zajętym przez Armię Czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 r. został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.
Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.
W 1945 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 r.) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych.
Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.: "Płatowiec" (1927), "Silniki spalinowe pojazdów mechanicznych" 2 t. (1953 i 1955), "Silniki spalinowe przemysłowe" (we współautorstwie 1954).
Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP).
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V klasy, Krzyż Walecznych
Bibliografia
Książki
- Polski Słownik Biograficzny. T. 19/3, z. 82 : Malicki Bartłomiej - Mann Aleksander / Polska Akademia Nauk, Instytut Historii. - Wrocław [etc.] : Zakł Narodowy im. Ossolińskich 1974. - s. 435
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5 / Rada Programowa (przewodn.) Zdzisław Mikulski ; kom. red. (przewodn.) Janusz Rajewski ; red. nacz. Tadeusz Skarzyński ; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych. - Warszawa : FSNT, 1994. - s. 86-87, bibliogr.