Edward Walery Janczewski: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”) |
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”) |
||
| Linia 72: | Linia 72: | ||
== Bibliografia == | |||
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87 | * Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87 | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr. | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr. | ||
Wersja z 15:49, 25 sty 2016
| Edward Walery Janczewski | |
|---|---|
| Nazwisko | Janczewski |
| Imię / imiona | Edward, Walery |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr |
| Data urodzenia | 28 lutego 1887 |
| Miejsce urodzenia | Kraków |
| Data śmierci | 24 sierpnia 1959 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | geofizyka |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Geofizyki Geologicznej AG i AGH (1948–1959) |
| Wydział | Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP |
Prof. zw. dr Edward Walery Janczewski (1887–1959)
Specjalność: geofizyka
Nota biograficzna
Urodził się 28 lutego 1887 roku w Krakowie. Zmarł 24 sierpnia 1959 roku w Krakowie i tu został pochowany.
Syn Edwarda prof. fizjologii roślin UJ. Studiował fizykę i chemię na UJ oraz na Uniwersytecie we Fryburgu, a od 1910 roku geologię na Uniwersytecie w Lozannie i Neuchatel, gdzie uzyskał doktorat. Po powrocie do kraju w 1921 roku pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie.
W 1946 roku podjął pracę jako zastępca prof. na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG. Jako pierwszy w Polsce rozpoczął szkolenie kadr geofizyków dla potrzeb badań geologicznych. Opracował specjalne skrypty i podręczniki, również własne metody rozpoznawania sejsmiczności Górnego Śląska. Wykrył m.in. zjawisko cienia sejsmicznego na różnych obszarach Stanów Zjednoczonych.
W latach 1948-1959 był kierownikiem Katedry Geofizyki Geologicznej na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AG i AGH.
Wiele uwagi poświęcił identyfikowaniu złóż soli w Kałuszu oraz ropy naftowej w Karpatach. Wyniki tych prac przedstawił w licznych artykułach a także podczas zjazdów Geologicznej Asocjacji Karpackiej (1929) oraz na międzynarodowych zjazdach w Berlinie i Sztokholmie. W latach 1937–1939 prowadził badania geofizyczne wału kujawsko-pomorskiego, ich wynikiem było odkrycie wysadu soli potasowych i kamiennych w Kłodawie.
Członek PTG oraz Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.
Autor 20 publikacji, w tym 1 książki, promotor 2 doktoratów.
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 86–87
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 66–67, portr.
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 124