Stanisław Roman Płużański: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
m (zamienił w treści „== Odznaczenia i nagrody ==” na „==== Odznaczenia i nagrody ====”)
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”)
Linia 66: Linia 66:
[[Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta]]
[[Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta]]


Źródło:
== Bibliografia ==
* Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 275–278
* Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 275–278
* BIP 1994 nr 5. s. 6, 11
* BIP 1994 nr 5. s. 6, 11

Wersja z 15:58, 25 sty 2016

Stanisław Roman Płużański
Stanislaw Pluzanski.jpg
Nazwisko Płużański
Imię / imiona Stanisław Roman
Tytuły / stanowiska Prof. zw. inż.
Data urodzenia 26 lipca 1879
Miejsce urodzenia Radom
Data śmierci 9 grudnia 1951
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki
Pełnione funkcje P. O. Rektora AG (1919/20)
Wydział Komitet Organizacyjny AG


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta


Prof. zw. inż. Stanisław Roman Płużański (1879–1951)

Specjalność: organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki

Nota biograficzna

Urodził się 26 lipca 1879 roku w Radomiu, zmarł 9 grudnia 1951 roku w Warszawie. Studia mechaniczne odbył w Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie i Politechnice w Darmstadt (1899–1904). Po studiach podjął pracę w przemyśle, pracował m.in. w fabrykach silników spalinowych w Angli, w fabryce „Ursus” w Warszawie, w fabrykach pocisków w Ekaterynosławiu, był również dyrektorem Zakł. Samochodowych i Lotniczych.

Profesor zwyczajny Akademii Górniczej (1919), zaproszony przez Komitet Organizacyjny do jej tworzenia. Mianowany przez ministerstwo Rektorem, funkcji nie objął z powodu wyjazdu do Wiednia w sprawach wojskowych. W 1931 r. został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej, w latach 1935/37 oraz w latach 1946/48 pełnił obowiązki Dziekana Wydziału Mechanicznego. Po wojnie odbudował zniszczony Zakład Obróbki Metali Politechniki Warszawskiej i objął również kierownictwo Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie.

Napisał wiele prac z zakresu budowy maszyn i urządzeń oraz techniki wytwarzania amunicji.

Od 1942 r. przewodniczący Komisji Akademickich Studiów Technicznych, a następnie Rady Akademickich Studiów Technicznych — RAST w Londynie. Członek TNW, Akademii Nauk Technicznych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta

Bibliografia

  • Biogramy uczonych polskich. T. 4. s. 275–278
  • BIP 1994 nr 5. s. 6, 11
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 3. s. 434–436, portr.
  • Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 95
  • Akademia Nauk Technicznych 1920–1932. s. 127–128
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 164–165
  • Słownik biograficzny techników polskich. s. 110–112