Eugeniusz Mazanek: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Eugeniusz Mazanek
| image = mazane.jpg
| family-name = Mazanek
| given-name = Eugeniusz
| additional-name =
| honorific-prefix = ...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1910–1984 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
| citizenship = | | citizenship = | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = technologia spiekalnicza | | fields = technologia spiekalnicza i wielkopiecowa | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Eugeniusz Mazanek''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Eugeniusz Mazanek''' (1910–1984) | ||
Specjalność: technologia spiekalnicza | Specjalność: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa | ||
Urodził się 4.12. | Urodził się 4.12.1910 r. w Rzeszowie. Zmarł 12.10.1984 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933). Początkowo pracował w przemyśle. Podczas okupacji był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczej na Krzemionkach. Po wojnie uruchamiał zniszczony przemysł hutniczy. Do 1960 r. przewodniczący polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej RWPG. W 1959 r. objął Katedrę Metalurgii Surówki AGH, którą kierował do 1980 r. Docent od 1957 r., prof. nadz. — 1964, prof. zw. — 1971. Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii UJ. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca. | ||
Zajmował się m. in. badaniami zmian składu fazowego | Zajmował się m.in. badaniami zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce. | ||
Jest autorem ogromnej liczby publikacji : monografii, artykułów | Jest autorem ogromnej liczby publikacji : monografii, artykułów w czasopismach polskich i zagranicznych. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* BIP 1997 | * BIP 1997 nr 44–45. s. 20–21 | ||
* Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii | * Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1922–1997. s. 43–44 | ||
* Słownik biograficzny techników polskich. Z. | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 23. Warszawa 2012. S. 84–86 | ||
{{DEFAULTSORT:Mazanek, Eugeniusz }} | {{DEFAULTSORT:Mazanek, Eugeniusz }} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:19, 16 gru 2013
| Eugeniusz Mazanek | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Mazanek | ||||||||
| Imię / imiona | Eugeniusz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1910–1984
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
| ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Eugeniusz Mazanek (1910–1984)
Specjalność: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
Urodził się 4.12.1910 r. w Rzeszowie. Zmarł 12.10.1984 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933). Początkowo pracował w przemyśle. Podczas okupacji był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczej na Krzemionkach. Po wojnie uruchamiał zniszczony przemysł hutniczy. Do 1960 r. przewodniczący polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej RWPG. W 1959 r. objął Katedrę Metalurgii Surówki AGH, którą kierował do 1980 r. Docent od 1957 r., prof. nadz. — 1964, prof. zw. — 1971. Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii UJ. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca.
Zajmował się m.in. badaniami zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce.
Jest autorem ogromnej liczby publikacji : monografii, artykułów w czasopismach polskich i zagranicznych.
Źródło:
- BIP 1997 nr 44–45. s. 20–21
- Jubileusz 75-lecia Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej 1922–1997. s. 43–44
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 23. Warszawa 2012. S. 84–86