Wiktor Kulczycki: Różnice pomiędzy wersjami
m (zamienił w treści „Źródło:” na „== Bibliografia ==”) |
m (zamienił w treści „Specjalność:” na „Dyscyplina/specjalności:”) |
||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
Dr inż. '''Wiktor Kulczycki''' (1896–1973) | Dr inż. '''Wiktor Kulczycki''' (1896–1973) | ||
Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż ropy i gazu, naftowa inżynieria złożowa | |||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Wersja z 21:54, 25 cze 2016
| Wiktor Kulczycki | |
|---|---|
| Nazwisko | Kulczycki |
| Imię / imiona | Wiktor |
| Tytuły / stanowiska | Dr inż. |
| Data urodzenia | 21 marca 1896 |
| Miejsce urodzenia | Korczyna |
| Data śmierci | 14 stycznia 1973 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | eksploatacja złóż ropy i gazu, naftowa inżynieria złożowa |
| Wydział | Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|
| Odznaczenia i nagrody | Order Virtuti Militari, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi |
Dr inż. Wiktor Kulczycki (1896–1973)
Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż ropy i gazu, naftowa inżynieria złożowa
Nota biograficzna
Urodził się 21 marca 1896 r. w Korczynie w pow. krośnieńskim. Zmarł 14 stycznia 1973 r. w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W roku 1919 wstąpił na Politechnikę Lwowską, gdzie uzyskał dyplom inżyniera mechanika w roku 1924. Po ukończeniu studiów podjął pracę w firmie „Małopolska” w Bitkowie.
Po wojnie pełnił funkcję dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Naftowego w Krakowie, a później dyrektora technicznego Centralnego Zarządu Przemysłu Naftowego w Krakowie. W 1951 roku podjął pracę w Biurze Projektów, a w 1957 roku przeszedł do Przedsiębiorstwa Poszukiwań Naftowych w Krakowie. Łączył pracę zawodową z naukowo-dydaktyczną
W latach 1948-1949 w Akademii Górniczej prowadził wykłady z eksploatacji złóż ropy i gazu. A w AGH w latach 1952 - 1968 z mechaniki płynów w złożach ropy naftowej i gazy ziemnego. W 1961 r. uzyskał tytuł dr. nauk technicznych w AGH na podstawie pracy " Obliczanie gazodynamiczne dla projektowania i rozwiercania pól gazowych na przykładzie pola Swarzów".
Na emeryturę przeszedł w 1962 r.
Autor licznych rozpraw teoretycznych i publikacji książkowych.
Członek Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego.
Odznaczenia i nagrody
Order Virtuti Militari, Krzyż Walecznych, Krzyż Orląt Lwowskich, Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka Honorowa NOT.
Bibliografia
- Wiek Nafty 1994 nr 2. s. 23–24
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 8. Warszawa 1997. S. 50–51