Wiesław Olgierd Aureliusz Zapałowicz: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist
| name = Wiesław Olgierd Zapałowicz
| image = zapalowiczw.jpg
| family-name = Zapałowicz
| given-name = Wiesław
| additional-name = Olgi...”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1922–2000 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Ośmiokrotnie Ministra Szkolnictwa Wyższego | | awards = Ośmiokrotnie Ministra Szkolnictwa Wyższego I i II stopnia, Krzyż Walecznych (1944), Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1945), Krzyż Partyzancki (1961), Medal Zwycięstwa i Wolności (1945, 1976), Krzyż AK (1977), Medalion za Służbę w Szarych Szeregach (1987), Srebrny Krzyż Zasługi (1956), Krzyż Kawalerski OOP (1969), Krzyż Oficerski OOP (1979), Medal KEN (1987). | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
}} | }} | ||
Prof. nadzw. dr inż. '''Wiesław Olgierd Zapałowicz''' ( | Prof. nadzw. dr inż. '''Wiesław Olgierd Zapałowicz''' (1922–2000) | ||
Specjalność: hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna) | Specjalność: hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna) | ||
Urodził się 2 kwietnia | Urodził się 2 kwietnia w 1922 r. w Krakowie. Zmarł w lipcu 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1948 r.). W czasie wojny pracował w Warsztacie Mechanicznym M. Biedermanna, Odlewni Rzeźb w Krakowie i Krakowskiej Hucie Szkła. | ||
W Akademii Górniczej był młodszym asystentem w Katedrze Mechaniki Teoretycznej i Wytrzymałości Materiałów (1945–48), starszym asystentem (1948–49), starszym asystentem w Katedrze Maszyn Hutniczych (1950–54), adiunktem (1954–62). Pracę doktorską obronił w 1958 r., habilitował się w 1961 r. Był docentem etatowym w latach 1962–70. W 1970 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1962–1992 pełnił funkcje kierownika Zakładu Automatyki w Instytucie Maszyn Hutniczych i Automatyki a w latach 1969–1983 był dyrektorem ds. nauki. | |||
Przebywał na stażach zagranicznych: | Przebywał na stażach zagranicznych: w Kijowie, Leningradzie, Moskwie 1962–1963, w Scheffield i Londynie w Wielkiej Brytanii 1967 oraz w USA 1971–1972. | ||
W latach 1949–57 pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Wyrobów Metalowych, w latach 1953–55 był starszym projektantem w Biurze Projektów Przemysłu Wyrobów Metalowych oraz w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Hutniczego „Biprostal” w Krakowie (1957–60). Był konsultantem naukowym huty „Warszawa” (1961–69) i Biura Projektów Hutnictwa Metali Nieżelaznych. | |||
Badania: teoria sterowania; teoria wielkich systemów | Badania: teoria sterowania; teoria wielkich systemów w badaniach operacyjnych; teoria automatów; napędy i sterowanie hydrauliczne i pneumatyczne; optymalizacja procesów przeróbki plastycznej; zastosowanie metod elastooptyki. | ||
Autor monografii, skryptów, podręcznika. Autor 72 patentów | Autor monografii, skryptów, podręcznika. Autor 72 patentów i 64 ekspertyz przemysłowych. Promotor prac doktorskich. | ||
Żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza na granicy rosyjskiej 1939; partyzant | Żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza na granicy rosyjskiej 1939; partyzant w lasach czestochowskich; członek Zwiazku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, członek Związku Inwalidów Wojennych, członek Związku Byłych Żołnierzy AK. Pracownik „Biprostalu” (1958–1960), konsultant Huty Warszawa w dziedzinie mechaniki i automatyzacji Wydziału Przeróbki Plastycznej (1961–1969); konsultant w Biurze Projektów Przemysłu Metali Nieżelaznych „Bipromet” (1970–1983). | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Księga wychowanków | * Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 211 | ||
* Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. | * Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 821, portr. | ||
* Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej | * Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 241–242 | ||
{{DEFAULTSORT:Zapałowicz, Wiesław Olgierd}} | {{DEFAULTSORT:Zapałowicz, Wiesław Olgierd}} | ||
[[Category:Uczony]] | [[Category:Uczony]] | ||
Wersja z 16:20, 16 gru 2013
| Wiesław Olgierd Aureliusz Zapałowicz | |
|---|---|
| Nazwisko | Zapałowicz |
| Imię / imiona | Wiesław |
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr inż. |
| Data urodzenia | 1922–2000
|
| Dyscyplina/specjalności | hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna)
|
| Odznaczenia i nagrody | Ośmiokrotnie Ministra Szkolnictwa Wyższego I i II stopnia, Krzyż Walecznych (1944), Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1945), Krzyż Partyzancki (1961), Medal Zwycięstwa i Wolności (1945, 1976), Krzyż AK (1977), Medalion za Służbę w Szarych Szeregach (1987), Srebrny Krzyż Zasługi (1956), Krzyż Kawalerski OOP (1969), Krzyż Oficerski OOP (1979), Medal KEN (1987). |
Prof. nadzw. dr inż. Wiesław Olgierd Zapałowicz (1922–2000)
Specjalność: hutnictwo, mechanika (automatyka mechaniczna)
Urodził się 2 kwietnia w 1922 r. w Krakowie. Zmarł w lipcu 2000 roku. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1948 r.). W czasie wojny pracował w Warsztacie Mechanicznym M. Biedermanna, Odlewni Rzeźb w Krakowie i Krakowskiej Hucie Szkła.
W Akademii Górniczej był młodszym asystentem w Katedrze Mechaniki Teoretycznej i Wytrzymałości Materiałów (1945–48), starszym asystentem (1948–49), starszym asystentem w Katedrze Maszyn Hutniczych (1950–54), adiunktem (1954–62). Pracę doktorską obronił w 1958 r., habilitował się w 1961 r. Był docentem etatowym w latach 1962–70. W 1970 r. uzyskał tytuł profesora. W latach 1962–1992 pełnił funkcje kierownika Zakładu Automatyki w Instytucie Maszyn Hutniczych i Automatyki a w latach 1969–1983 był dyrektorem ds. nauki.
Przebywał na stażach zagranicznych: w Kijowie, Leningradzie, Moskwie 1962–1963, w Scheffield i Londynie w Wielkiej Brytanii 1967 oraz w USA 1971–1972.
W latach 1949–57 pracował w Zjednoczeniu Przemysłu Wyrobów Metalowych, w latach 1953–55 był starszym projektantem w Biurze Projektów Przemysłu Wyrobów Metalowych oraz w Biurze Studiów i Projektów Przemysłu Hutniczego „Biprostal” w Krakowie (1957–60). Był konsultantem naukowym huty „Warszawa” (1961–69) i Biura Projektów Hutnictwa Metali Nieżelaznych.
Badania: teoria sterowania; teoria wielkich systemów w badaniach operacyjnych; teoria automatów; napędy i sterowanie hydrauliczne i pneumatyczne; optymalizacja procesów przeróbki plastycznej; zastosowanie metod elastooptyki.
Autor monografii, skryptów, podręcznika. Autor 72 patentów i 64 ekspertyz przemysłowych. Promotor prac doktorskich.
Żołnierz Korpusu Ochrony Pogranicza na granicy rosyjskiej 1939; partyzant w lasach czestochowskich; członek Zwiazku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, członek Związku Inwalidów Wojennych, członek Związku Byłych Żołnierzy AK. Pracownik „Biprostalu” (1958–1960), konsultant Huty Warszawa w dziedzinie mechaniki i automatyzacji Wydziału Przeróbki Plastycznej (1961–1969); konsultant w Biurze Projektów Przemysłu Metali Nieżelaznych „Bipromet” (1970–1983).
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 211
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 821, portr.
- Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. S. 241–242