Jurgen Michael Honig

Jurgen Michael Honig
Nazwisko	Honig
Imię / imiona	Jurgen
Tytuły / stanowiska	Prof.
Data urodzenia	29 września 1924
Miejsce urodzenia	Getynga
Dyscyplina/specjalności	fizyka; chemia; inżynieria materiałowa
Pełnione funkcje	Dyrektor Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue (USA) w latach 1968–1982
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	2009
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za unikatowe w skali światowej osiagnięcia w zakresie otrzymywania oraz badania własności fizycznych i chemicznych nowych materiałów o najwyższej czystości, a także za rozwinięcie szerokiej i bardzo owocnej współpracy z krakowskim środowiskiem naukowym

Prof. Jurgen Michael Honig (1924-)

Dyscyplina/specjalności: fizyka; chemia; inżynieria materiałowa

Nota biograficzna

Urodził się 29 września 1924 roku w Getyndze w Niemczech. Od 1946 roku jest obywatelem Stanów Zjednoczonych. Studiował na Uniwersytecie stanu Minnesota. Staż podoktorski odbył na Uniwersytecie Princeton (New Jersey). Całe życie zawodowe prof. Honiga jest związane z Uniwersytetem Purdue (West Lafayette, Indiana), poza okresem 1959–1967, kiedy prowadził zespół naukowy w laboratorium Lincolna w MIT (Cambridge, MA).

W swojej karierze pełnił szereg funkcji administracyjnych, m.in. był redaktorem czasopisma „Journal of Solid State Chemistry” w latach 1982–1999 oraz Dyrektorem Centrum Inżynierii Materiałowej na Uniwersytecie Purdue w latach 1968–1982. Z tego względu posiadał swoje laboratorium zarówno w Katedrze Chemii jak i Fizyki na tym uniwersytecie.

Najważniejsze osiagnięcia naukowe: 1) Zbudowanie unikalnego na skalę światową laboratorium hodowli monokryształów szerokiej klasy materiałów tlenkowych takich jak NiO, La2NiO4, LaSrNiO3, V2O3 (czystego i domieszkowanego tytanem i chromem), Fe3O4, a także siarczków i selenków, np. kryształów mieszanych NiS2-xSex. Kryształy z tego laboratorium są badane w wielu laboratoriach światowych, m.in. w Polsce. 2) Zbadanie magnetyzmu tych układów, a przede wszystkim przejść fazowych typu izolator — metal lub półprzewodnik — półprzewodnik typu Verweya. Zespół prof. Honiga odkrył szereg nowych własności dla tych przejść np. pojawienie się metaliczności w wysokich temperaturach dla V2O3, zmiana natury przejścia fazowego Verweya z pierwszego do drugiego rodzaju dla domieszkowanego magnetytu itp. 3) Konstrukcja teorii tych przejść fazowych w postaci statystycznej teorii termodynamicznej. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że prof. Honig był w stanie łączyć badania technologiczne (hodowla monokryształów) z badaniem ich własności fizycznych i teoretycznym opisem otrzymanych wyników. W związku z tym, w jego laboratorium pracowali chemicy, fizycy i inżynierowie materiałowi.

Współpracował z polskimi fizykami i wraz z nimi opublikował około 50 prac, większość w ogólnoświatowych czasopismach naukowych. W jego laboratorium przebywali na wieloletnich stażach profesorowie: Zbigniew Kąkol, Andrzej Kozłowski i Józef Spałek. Jego rola w rozwoju kadry naukowej AGH wydaje się być nie do przecenienia.

Brał udział w wielu konferencjach naukowych organizowanych w Polsce i opublikował szereg prac w Acta Physica Polonica. Wygłaszał też dwukrotnie cykl wykładów w Krakowie na temat termodynamiki procesów nieodwracalnych.

Autor ponad 400 publikacji, w tym dwóch monografii. Jedna z nich to „Thermodynamics: Principles Characterizing Physical and Chemical Processes” (Accademic Press, Boston) ma już 3. wydanie. Wygłosił także ponad 100 referatów zaproszonych, plenarnych i innych na konferencjach międzynarodowych. Obecnie, w wieku 85 lat przygotowuje kolejną monografię naukową.

Bibliografia

Artykuły

• Profesor Jurgen M. Honig doktorem honoris causa AGH. Biuletyn AGH 2010, nr 30/31, s. 15-16
• Profesor Jurgen M. Honig doktorem honoris causa AGH : 21 czerwca 2010. Biuletyn AGH 2010, nr 30/31, s. 17
• [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 23.09.2009], s. 36

Inne

• Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Doktora Honoris Causa profesorowi Jurgenowi Michaelowi Honigowi