Hugo Trzebicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 69: Linia 69:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
====Książki====
====Książki====
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)




{{DEFAULTSORT:Trzebicki, Hugo }}
{{DEFAULTSORT:Trzebicki, Hugo }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 15:43, 25 lis 2016

Hugo Trzebicki
Hugo Trzebicki.jpg
Nazwisko Trzebicki
Imię / imiona Hugo
Tytuły / stanowiska Wykładowca i Adiunkt mgr inż.
Data urodzenia 24 sierpnia 1893
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 1956
Dyscyplina/specjalności budowa maszyn
Wydział Wydział Elektro-Mechaniczny


Odznaczenia i nagrody Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi

Wykładowca i Adiunkt mgr inż. Hugo Trzebicki (1893–1956)

Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn

Nota biograficzna

Urodził się 24 sierpnia 1893 roku w Krakowie, zmarł w 1956 roku.

Studiował na Politechnice w Monachium oraz na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.

Początkowo pracował jako jako st. asystent przy Katedrze Pomp i Motorów Wodnych na Politechnice Lwowskiej, wykładając jednocześnie konstrukcję i naprawę samochodów w Instytucie Technologicznym. W 1922 roku rozpoczął pracę w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, gdzie pracował do wybuchu wojny. W tym czasie był delegatem Polski do Międzynarodowej Komisji Ekspertów dla technicznej kontroli fabryk azotowych w Europie.

Od września 1939 roku prowadził drukarnię W. L. Anczyc i Ska w Krakowie. Do 1949 roku pełnił funkcję Prezesa Zrzeszenia Przemysłu Graficznego, był też zaprzysiężonym rzeczoznawcą Izby Przemysłowo-Handlowej i biegłym sądowym z zakresu przemysłu graficznego.

Po wojnie powołany został na stanowisko naczelnego dyrektora Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Tarnowie (do października 1946).

W 1947 roku objął stanowisko adiunkta i wykładowcy w Katedrze Pomp, Sprężarek i Wentylatorów na Wydziale Elektro-Mechanicznym AG. Przyczynił się w dużym stopniu do zorganizowania tej katedry. W AGH pracował do sierpnia 1951 roku, później jako samodzielny pracownik naukowy w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy oraz jako wykładowca na Wydziałach Politechnicznych Akademii. Od stycznia 1952 roku projektant w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chłodniczych w Krakowie, skąd został przeniesiony do Biura Projektów Przemysłu Koksochemicznego "Koksoprojekt".

Odznaczenia i nagrody

Medal Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 20-lecia Służby Państwowej

Bibliografia

Książki

  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 208-209, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)