Eugeniusz Mazanek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 80: | Linia 80: | ||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
[[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], Medal im. Stanisława Staszica, inne | [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], Medal im. Stanisława Staszica, inne. | ||
Wersja z 12:17, 12 kwi 2017
| Eugeniusz Mazanek | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Mazanek | ||||||||
| Imię / imiona | Eugeniusz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 4 grudnia 1910 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Rzeszów | ||||||||
| Data śmierci | 12 października 1984 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | technologia spiekalnicza i wielkopiecowa | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Metalurgicznego AGH (1962–1966) | ||||||||
| Wydział | Wydział Metalurgiczny
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Eugeniusz Mazanek (1910–1984)
Dyscyplina/specjalności: technologia spiekalnicza i wielkopiecowa
Nota biograficzna
Urodził się 4 grudnia 1910 roku w Rzeszowie. Zmarł 12 października 1984 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1933), uzyskując dyplom inżyniera metalurga. Następnie podjął pracę wielkopiecownika w Hucie "Kościuszko" w Chorzowie, awansując z biegiem czasu do stanowiska zastępcy kierownika wydziału wielkich pieców (1938).
Kandydat nauk technicznych 1956. Docent w AGH (od 1957). W 1964 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1971 roku profesora zwyczajnego.
Podczas okupacji pracował w krakowskich Miejskich Kolejach Elektrycznych, a od 1941 roku był nauczycielem w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej na Krzemionkach. Po wojnie powrócił do Huty "Kościuszko" i kierował wydziałem wielkich pieców. W kolejnych latach był zarządcą inwestycji wielkopiecowych w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach. Jednocześnie od 1950 roku pracował bezpośrednio w produkcji hutniczej, kolejno na stanowiskach: kierownika wielkich pieców w Hucie "Bobrek", głównego metalurga w Hucie "Pokój", a w latach 1954-1959 w Hucie im. Lenina (obecnie ArcelorMittal Poland S.A. Oddział w Krakowie) na stanowisku głównego wielkopiecownika i zastępcy głównego technologa. Do 1960 roku pełnił funkcję przewodniczącego polskiej delegacji sekcji wielkopiecowej Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG).
Z AGH związany od 1959 roku, kiedy to objął Katedrę Metalurgii Surówki, którą kierował do 1980 roku. W latach 1962-1966 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Metalurgicznego oraz zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii (1974-1978). Podejmował prace badawcze i wdrożeniowe z wieloma instytucjami i zakładami przemysłowymi, m.in. z Katedrą Krystalografii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Autor wielu publikacji w czasopismach naukowych polskich i zagranicznych, w tym również podręczników i opracowań. Spośród nich wymienić należy: "Technologia i praktyka wielkopiecowa" (1969) "Wybrane zagadnienia z zakresu metalurgii surówki" cz. I i II (1971) "Proces wielkopiecowy" (1972) "Hutnictwo ogólne" (1977) "Wybrane zagadnienia z konstrukcji i technologii dużych jednostek wielkopiecowych (1980)
Podejmował badania m.in. z zakresu zmian składu fazowego i tekstury spieków. W latach 1970–1980 pracował nad rodzajem tworzywa żelazonośnego, tj. grudkami metalizowanymi. Był pionierem propagowania tej technologii w Polsce. Wiele jego rozwiązań i ulepszeń znalazło zastosowanie w praktyce, m.in. zmodernizowane urządzenie zasypowe wielkiego pieca.
Członek Komitetu Hutnictwa, Komitetu Metalurgii PAN, członek Komitetu Redakcyjnego czasopisma "Archiwum Hutnictwa".
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal im. Stanisława Staszica, inne.
Bibliografia
Książki
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 115
- Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 1. Warszawa 1984, s. 604
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 23. Red. J. Piłatowicz . Warszawa 2012, s. 84-86, [foto]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 226, [foto]
- Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej : Wydział Hutniczy (1922-1951); Wydział Metalurgiczny (1951-1993); Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej (1993-2005) : jubileusz 90-lecia Wydziału 1922-2012. Oprac. red. B. Pawłowski. Kraków 2012, s. 91-92, [foto]
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997. [AGH]. Kraków 1997, s. 43-44, [foto]
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Artykuły
- Janowski J.: Profesor Eugeniusz Mazanek 1910-1984 : wspomnienie pośmiertne. Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza ; nr 1018. Seria Metalurgia i Odlewnictwo 1984, T. 10, z. 4, s. 337-344, [foto]
- Janowski J.: Wspomnienie o profesorze Eugeniuszu Mazanku. Hutnik 1984, nr 3, s. 460-461
- Jubileusz prof. E. Mazanka - wybitnego polskiego uczonego i metalurga. Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza ; nr 825. Seria Metalurgia i Odlewnictwo 1980, T. 6, z. 4, s. 385-390, [foto]
- Wyderko M., Jasieńska S.: Wspomnienie o Profesorze zwyczajnym dr inż. Eugeniuszu Mazanku 1910-1984. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997, nr 44/45, s. 20-21