Leszek Stanisław Stoch: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 70: | Linia 70: | ||
{{DEFAULTSORT:Stoch, Leszek }} | {{DEFAULTSORT:Stoch, Leszek }} | ||
[[Category: | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 12:49, 17 gru 2013
| Leszek Stanisław Stoch | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Stoch | ||||||||||||
| Imię / imiona | Leszek | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1931–
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | chemia ciała stałego, nauka o materiałach (ceramika, technologia szkła, biomateriały), termochemia, mineralogia
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrody resortowe, Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (Polski Nobel) w dziedzinie nauk technicznych za rok 1998, Medal im. E. Bořiciego Uniwersytetu Karola w Pradze, Medal im. W. Świętosławskiego Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Analizy Termicznej. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Leszek Stoch (1931–)
Specjalność: chemia ciała stałego, nauka o materiałach (ceramika, technologia szkła, biomateriały), termochemia, mineralogia
Urodził się 6 czerwca 1931 roku w Bobowej. Studia ukończył na AGH (1955); doktorat (1960), habilitacja (1966), prof. nadzw. (1976), prof. zw. (1985).
Z AGH związany jako asystent (1951–1969), docent (1969–1976), profesor nadzwyczajny (1976) Wydziału Geologicznego, zastępca dyrektora ds. naukowych Instytutu Geologii i Surowców Mineralnych (1971–1980). Od 1980 r. pracownik Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki, kierownik Katedry Szkła i Emalii (1980–9191), dziekan Wydziału (1984–1990). Profesor Honorowy AGH 2012.
Członek wielu komisji PAN, NOT, towarzystw naukowych polskich i zagranicznych m.in. Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego, Gleboznawczego, Ceramicznego. Członek korepsondencyjny PAU 1995–.
Badania: zbadanie mineralogii i właściwości technologicznych ważniejszych surowców ilastych Polski (iły ceramiczne, kaoliny, bentonity i in.); poznanie mechanizmu strukturalnego reakcji termicznych minerałów i materiałów nieorganicznych (krzemiany, borany, fosforany itp.); opracowanie specyficznych szkieł o mieszanej więźbie strukturalnej, zbadanie zjawiska wielostadialnej krystalizacji szkieł; opracowanie uogólnionej koncepcji stanu szklistego, stworzenie aktywnych szkół naukowych w dziedzinie mineralogii stosowanej iłów, termochemii minerałów i materiałów nieorganicznych oraz technologii szkieł niekonwencjonalnych; zapoczątkowanie kształcenia w zakresie: biomateriałów i materiałów dla ochrony środowiska, termochemii i analizy termicznej, mineralogii i technologii surowców ceramicznych.
Działalność pozanaukowa: członek SITPMB 1968– (członek ZG 1968–1977); prezes Stowarzyszenia Producentów Szkła 1993–1997, prezes honorowy 1997–.
Autor około 180 prac z zakresu mineralogii, technologii surowców mineralnych, chemii i technologii szkła. Autor 1 i współautor 4 książek. Autor 10 patentów. Promotor 28 prac doktorskich.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. s. 686
- Tyrański Władysław : Kto jest kim w Krakowie 1999. s. 323–324
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 239–240, portr.
- Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 20 kwietnia 2011 r. s. 82