Roman Dawidowski

Roman Dawidowski
Plik:Dawid.jpg
Nazwisko	Dawidowski
Imię / imiona	Roman
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	1883–1952
Dyscyplina/specjalności	technologia ciepła
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Gwiazdy Rumunii (1924), Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości (1929), Srebrny Medal za Długoletnią Służbe (1938), Złoty Krzyż Zasługi (1949), Medal Zwycięstwa i Wolności (1949).
Funkcje Gdzie od do Prorektor AG 1933 1939

Prof. zw. dr inż. Roman Dawidowski (1883–1952)

Specjalność: technologia ciepła

Urodził się 9 grudnia 1883 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1952 roku w Krakowie. Wychowanek AG w Leoben. W 1906 r. otrzymał dyplom inżyniera górniczego, studia hutnicze uzupełniające ukończył w Leoben. Po studiach pracował w przemyśle m.in. w Neudech, Rothau k. Karlsbadu, w Wiedniu, w Boguminie, we Lwowie, w Wieliczce. Od 1921 r. docent AG, prowadził wykłady z technologii ciepła i paliwa, a następnie (1925) zastępca profesora. W 1925 r. otrzymał nominację na prof. nadzw. kontraktowego, w 1932 prof. nadzw., w 1935 r. prof. zwyczajnego. Twórca Katedry Technologii Ciepła i Paliwa. W 1939 r. wraz z profesorami więziony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Po wojnie powrócił do pracy na AGH, wziął aktywny udział w odbudowie i rozbudowie polskiego przemysłu ciężkiego i lekkiego, będąc doradcą branżowych biur projektowych i przedsiębiorstw fabrycznych.

Był uczonym utrzymującym najściślejszą więź z przemysłem. Brał czynny udział w pracy stowarzyszeń zawodowych i komisji technicznych. Akademia Górnicza w Leoben przyznała mu w 1932 r. tytuł Doktora honoris causa.

Źródło:

• Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 5
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 66–70