Stanisław Roman Płużański

Stanisław Roman Płużański
Nazwisko	Płużański
Imię / imiona	Stanisław Roman
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	26 lipca 1879
Miejsce urodzenia	Radom
Data śmierci	9 grudnia 1951
Miejsce śmierci	Warszawa
Dyscyplina/specjalności	organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki
Pełnione funkcje	P. O. Rektora AG (1919/20)
Wydział	Komitet Organizacyjny AG
Odznaczenia i nagrody	Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta

Prof. zw. inż. Stanisław Roman Płużański (1879–1951)

Dyscyplina/specjalności: organizacja przemysłu maszynowego, budowa silników spalinowych, obróbka skrawaniem, budowa obrabiarek, historia techniki

Nota biograficzna

Urodził się 26 lipca 1879 roku w Radomiu, zmarł 9 grudnia 1951 roku w Warszawie.

Studia mechaniczne odbył w Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie i Politechnice w Darmstadt (1899–1904). Po studiach podjął pracę w przemyśle, pracował m.in. w fabrykach silników spalinowych w Angli, w fabryce „Ursus” w Warszawie, w fabrykach pocisków w Ekaterynosławiu, był również dyrektorem Zakładów Samochodowych i Lotniczych.

Profesor zwyczajny Akademii Górniczej (1919), zaproszony przez Komitet Organizacyjny do jej tworzenia. Mianowany przez ministerstwo Rektorem, funkcji nie objął z powodu wyjazdu do Wiednia w sprawach wojskowych. W 1931 roku został mianowany profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej, w latach 1935/37 oraz w latach 1946/48 pełnił obowiązki Dziekana Wydziału Mechanicznego. Po wojnie odbudował zniszczony Zakład Obróbki Metali Politechniki Warszawskiej i objął również kierownictwo Instytutu Obrabiarek i Narzędzi w Warszawie.

Napisał wiele prac z zakresu budowy maszyn i urządzeń oraz techniki wytwarzania amunicji.

Od 1942 roku przewodniczący Komisji Akademickich Studiów Technicznych, a następnie Rady Akademickich Studiów Technicznych — RAST w Londynie. Członek TNW, Akademii Nauk Technicznych.

Odznaczenia i nagrody

Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Polonia Restituta

Bibliografia

Książki

• Akademia Nauk Technicznych : 1933-1937. Warszawa 1937, s. 95
• Akademia Nauk Technicznych : 1933-1937. Warszawa 1937, s. 127-131
• Biogramy uczonych polskich : materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 4 : Nauki techniczne. Oprac. A. Śródka, P. Szczawiński. Wrocław 1988, s. 275-278
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1919/20]. Kraków 1919, s. 3-4
• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1994, s. 110-112
• Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 3 : M-R. Warszawa 1997, s. 434-436, [foto]
• Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 117
• Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
• Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 164-165 (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

• Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników 1994, nr 5, s. 5-6
• Bolewski A.: Profesorzy i wychowankowie Akademii Górniczej na obczyźnie. Biuletyn Informacyjny Pracowników 1994, nr 5, s. 11-12