Wiesław Leon Białowąs: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 64: | Linia 64: | ||
{{DEFAULTSORT:Białowąs, Wiesław Leon}} | {{DEFAULTSORT:Białowąs, Wiesław Leon}} | ||
[[Category: | [[Category:Uczeni]] | ||
Wersja z 12:50, 17 gru 2013
| Wiesław Leon Białowąs | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Białowąs | ||||||||
| Imię / imiona | Wiesław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż., prof. AGH | ||||||||
| Data urodzenia | 1931–1998
| ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | stalownictwo, metalurgia stali, inżynieria materiałowa
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN. | ||||||||
| |||||||||
Dr hab. inż., prof. AGH Wiesław Leon Białowąs (1931–1998)
Specjalność: stalownictwo, metalurgia stali, inżynieria materiałowa
Urodził się 20 lutego 1931 roku w Radomiu, zmarł 15 września 1998 roku w Krakowie. Ukończył studia inżynierskie na Wydziale Hutniczym AGH (1952), studia magisterskie ukończył w 1954 r.
Od 1954 r. rozpoczął pracę w Katedrze Metalurgii Stali Wydziału Metalurgicznego AGH na stanowisku asystenta. W 1964 r. obronił pracę doktorską, w 1971 r. został powołany na stanowisko docenta w Zakładzie Stalownictwa Instytutu Metalurgii. Prodziekan Wydziału Metalurgicznego w latach 1975–1978. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1990 r. W 1991 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Metalurgii Stali Wydziału Metalurgicznego.
Współpracował z Akademią Górniczą we Freibergu oraz Technicznymi Uniwersytetami w Ostrawie i Koszycach. Autor ok. 60 publikacji w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowo-technicznych, 9 patentów. Współpracował z hutami Katowice, im. T. Sendzimira, Ostrowiec, Stalowa Wola, był konsultantem naukowych w Hucie Kościuszko i Hucie Pokój.
W 1949 r. założył Zespół Pieśni i Tańca AGH, którego przez 25 lat był kierownikiem organizacyjnym i artystycznym.
Źródło:
- Hutnik 1998 nr 12. s. 492–493
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 24