Edward Windakiewicz: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 60: | Linia 60: | ||
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie, gdzie w 1882 roku ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy. | Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie, gdzie w 1882 roku ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy. | ||
Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i w Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 roku asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie. | Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i w Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 roku asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie. | ||
W 1922 roku objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W czerwcu 1936 roku | W 1922 roku objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W roku 1931 otrzymał stanowisko docenta [[Akademia Górnicza|Akademii Górniczej]], a w czerwcu 1936 roku stopień doktora nauk technicznych za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego. 6 listopada 1939 roku wraz z profesorami krakowskimi został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego. Doktor honoris causa AGH (1936 roku). | ||
Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował ok. 30 prac. | Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował ok. 30 prac. |
Wersja z 12:56, 19 lip 2017
Edward Windakiewicz | |
---|---|
Nazwisko | Windakiewicz |
Imię / imiona | Edward |
Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. |
Data urodzenia | 8 września 1858 |
Miejsce urodzenia | Pecs (Węgry) |
Data śmierci | 12 lipca 1942 |
Miejsce śmierci | Kraków |
Dyscyplina/specjalności | górnictwo, solnictwo |
Pełnione funkcje | Kierownik Zakładu Halurgii Wydziału Górniczego AG |
Wydział | Wydział Górniczy |
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1936 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego |
Doc. dr inż. Edward Windakiewicz (1858–1942)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo, solnictwo
Nota biograficzna
Urodził się 8 września 1858 roku w Pecs na Węgrzech. Zmarł 12 lipca 1942 roku w Krakowie, pochowany na cmentarzu w Wieliczce.
Studiował w Akademii Górniczej w Leoben oraz w Akademii Górniczej w Przybramie, gdzie w 1882 roku ukończył Wydziały Górniczy i Hutniczy.
Po studiach pracował w kopalni soli w Wieliczce, w kopalniach ropy naftowej w Schodnicy k. Borysławia i w Męcinie Wielkiej k. Gorlic. W latach 1884–1889 prowadził wiercenia w Kosocicach i w Baryczu k. Wieliczki. W tym okresie był również nauczycielem w Szkole Górniczej w Wieliczce, a w 1886 roku asystentem w Katedrze Górnictwa AG w Przybramie.
W 1922 roku objął wykłady z halurgii i przemysłu solnego na Wydziale Górniczym AG w Krakowie, które prowadził do wybuchu II wojny światowej. Zorganizował zakład halurgii, który wyposażył w zbiór minerałów solnych, rysunków, planów, map i modeli. W roku 1931 otrzymał stanowisko docenta Akademii Górniczej, a w czerwcu 1936 roku stopień doktora nauk technicznych za wybitne zasługi na polu górnictwa solnego. 6 listopada 1939 roku wraz z profesorami krakowskimi został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego. Doktor honoris causa AGH (1936 roku).
Zebrał i opracował bogate materiały z zakresu solnictwa, które ukazały się w 4 tomach p.t. Solnictwo. W latach 1884-1940 opublikował ok. 30 prac.
Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego i Komisji Fizjograficznej PAU.
Bibliografia
Książki
- Gawroński W.: Słownik biograficzny wieliczan. Wieliczka 2008, s. 190-192, [foto]
- Górnictwo wczoraj i dziś : X jubileuszowa konferencja, Mysłowice, maj 2008. Katowice [2008], s. 154, [foto]
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 199
- Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 94
- Olszewicz B.: Lista strat kultury polskiej (1.IX.1939 - 1.III.1946). Zestawił B. Olszewicz. Warszawa 1947, s. 306
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej... 1933/34] Kraków 1933, s. 27
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej ...1935/36] Kraków 1935, s. 28
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. nacz. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 216-218, [foto] ( Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Artykuły
- Bolewski A.: Mobilizacja sił naukowych i organizacyjnych przy powstawaniu oraz inauguracji Akademii Górniczej w Krakowie : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 5-6
- Jaros J.: "Salamandra" - pamięci kolegów górników (7). Przegląd Górniczy 1992, T. 48, nr 12, s. 24
- Poborski J.: Edward Windakiewicz. Roczniki Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1949 T. 19, nr 1, s. 287-291
- Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". Biuletyn AGH 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5, s. 18