Andrzej Turowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Andrzej Turowicz
Nazwisko	Turowicz
Imię / imiona	Andrzej
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. dr hab.
Data urodzenia	28 października 1904
Miejsce urodzenia	Przeworsk
Data śmierci	25 listopada 1989
Miejsce śmierci	Tyniec
Dyscyplina/specjalności	matematyka, równania różniczkowe, analiza funkcjonalna, rachunek prawdopodobieństwa, teoria gier i analizy numerycznej
Wydział	Wydział Górniczy ; ;

Wersja z 13:06, 19 lip 2017

Prof. nadzw. dr hab. Andrzej Turowicz (1904–1989)

Dyscyplina/specjalności: matematyka, równania różniczkowe, analiza funkcjonalna, rachunek prawdopodobieństwa, teoria gier i analizy numerycznej

Nota biograficzna

Urodził się 28 października 1904 roku w Przeworsku, zmarł 25 listopada 1989 roku w Tyńcu. Pochowany na cmentarzu Ojców Benedyktynów w Tyńcu.

W latach 1922-1928 studiował matematykę na Wydziale Filozoficznym UJ, w latach 1946-1950 odbył studia teologiczne. Stopień doktora otrzymał w 1946 roku na UJ, habilitował się w 1963 roku (Instytut Matematyczny PAN), w 1969 roku został profesorem nadzwyczajnym.

29 stycznia 1945 roku wstąpił do zakonu Benedyktynów w Tyńcu, przyjmując imię zakonne Bernard, 31 lipca 1949 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

W latach 1927-1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937-1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941-1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; 1946-1952, 1956-1961 wykładowca na UJ; 1952-1956 wykładowca na KUL; 1962- pracownik Instytutu Matematycznego PAN.

Z AGH związany w latach 1929-1930 - asystent w Katedrze Matematyki Wydziału Górniczego Akademii Górniczej w Krakowie. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych współpracował z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublikowali wspólnie 10 prac). Wykładał w Studium Doktoranckim organizowanym przez Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH.

Opublikował kilkadziesiąt prac dotyczących równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, algebry, teorii sterowania i teorii automatycznej regulacji, rachunku prawdopodobieństwa, logiki matematycznej, teorii gier i analizy numerycznej.

Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego (PTM), członek honorowy PTM od 1957 roku.

Bibliografia

Książki

Informator nauki polskiej 1989/1990. Warszawa 1989, s. 1198
Duda R.: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław 2012, s. 486-488, [foto] (Acta Universitatis Wratislaviensis, no. 3427)
Słownik biograficzny matematyków polskich. Red. S. Domoradzki, Z. Pawlikowska-Brożek, D. Węglowska. Tarnobrzeg 2003, s. 246-247

Artykuły

Stulecie urodzin Prof. Andrzeja Bernarda Turowicza OSB. Roczniki Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Seria 2, Wiadomości Matematyczne 2005 T. 41, s. 151-164

@@ Linia 56: / Linia 56: @@
 Stopień doktora otrzymał w 1946 roku na UJ, habilitował się w 1963 roku (Instytut Matematyczny PAN), w 1969 roku został profesorem nadzwyczajnym.
-stycznia 1945 roku wstąpił do zakonu Benedyktynów, do klasztoru w Tyńcu, przyjmując imię zakonne Bernard, 31 lipca 1949 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
+stycznia 1945 roku wstąpił do zakonu Benedyktynów w Tyńcu, przyjmując imię zakonne Bernard, 31 lipca 1949 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
-W latach 1927-1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937-1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941-1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; wykładowca na Tajnym Uniwersytecie. W 1945 wstąpił do klasztoru benedyktynów w Tyńcu (o. Bernard); 1946-1952, 1956-1961 wykładowca na UJ; 1952-1956 wykładowca na KUL; 1962- pracownik Instytutu Matematycznego PAN.
+W latach 1927-1937 nauczyciel w szkołach średnich Krakowa i Mielca, 1937-1939 adiunkt w Katedrze Matematyki Politechniki Lwowskiej; 1941-1945 urzędnik Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie; 1946-1952, 1956-1961 wykładowca na UJ; 1952-1956 wykładowca na KUL; 1962- pracownik Instytutu Matematycznego PAN.
 Z AGH związany w latach 1929-1930 - asystent w Katedrze Matematyki [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczej w Krakowie. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych współpracował z Henrykiem Góreckim z Instytutu Automatyki AGH (opublikowali wspólnie 10 prac). Wykładał w Studium Doktoranckim organizowanym przez [[Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] AGH.