Zbigniew Górny: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 54: | Linia 54: | ||
Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Został pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie. | Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Został pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie. | ||
Ukończył Wydział Komunikacji (Sekcja Lotnicza) [[Wydziały Politechniczne|Wydziałów Politechnicznych]] AGH w Krakowie (1950). | W czasie II wojny światowej ukończył tajne gimnazjum ogólnokształcące oraz równocześnie szkołę handlową i budowlaną. Od 1943 roku żołnierz Armii Krajowej (zgrupowanie "Żelbet"). W 1945 roku otrzymał świadectwo dojrzałości w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie. | ||
Ukończył Wydział Komunikacji (Sekcja Lotnicza) [[Wydziały Politechniczne|Wydziałów Politechnicznych]] AGH w Krakowie (1950). Młodszy asystent i asystent w Katedrze Budowy Płatowców na Wydziale Komunikacji i innych Wydziałach AG/AGH w latach 1947-1951, dr nauk technicznych (1963), dr hab. Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1967), prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1983). | |||
W Instytucie Odlewnictwa w Krakowie podjął pracę 2 stycznia 1950 roku, zajmując stanowisko dyrektora Instytutu w latach 1975-1996, po przejściu na emeryturę Doradca Dyrektora ds. Naukowych. Równolegle prowadził zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Politechnice Krakowskiej (z Hydro- i Aeromechaniki 1953-1958). Profesor w Politechnice Poznańskiej (1982-1992) oraz Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu (1992-1997) i Politechnice Opolskiej (1992-2000). Wykładał gościnnie w AGH, Wyższej Szkole Inżynierskiej w Krakowie, w Politechnice Wrocławskiej. | W Instytucie Odlewnictwa w Krakowie podjął pracę 2 stycznia 1950 roku, zajmując stanowisko dyrektora Instytutu w latach 1975-1996, po przejściu na emeryturę Doradca Dyrektora ds. Naukowych. Równolegle prowadził zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Politechnice Krakowskiej (z Hydro- i Aeromechaniki 1953-1958). Profesor w Politechnice Poznańskiej (1982-1992) oraz Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu (1992-1997) i Politechnice Opolskiej (1992-2000). Wykładał gościnnie w AGH, Wyższej Szkole Inżynierskiej w Krakowie, w Politechnice Wrocławskiej. |
Wersja z 14:15, 16 sty 2018
Zbigniew Górny | |
---|---|
Nazwisko | Górny |
Imię / imiona | Zbigniew |
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
Data urodzenia | 15 listopada 1927 |
Miejsce urodzenia | Kraków |
Data śmierci | 27 marca 2014 |
Dyscyplina/specjalności | odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych |
Wydział | Wydział Odlewnictwa |
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 2002 |
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za znaczący wkład w rozwój naukowo-techniczny odlewnictwa polskiego i jego międzynarodową promocję oraz za istotny wkład w rozwój kadr naukowych dla specjalności odlewnictwo |
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej |
Prof. dr hab. inż. Zbigniew Górny (1927–2014)
Dyscyplina/specjalności: odlewnictwo, metaloznawstwo metali nieżelaznych
Nota biograficzna
Urodził się 15 listopada 1927 w Krakowie. Zmarł 27 marca 2014 roku. Został pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.
W czasie II wojny światowej ukończył tajne gimnazjum ogólnokształcące oraz równocześnie szkołę handlową i budowlaną. Od 1943 roku żołnierz Armii Krajowej (zgrupowanie "Żelbet"). W 1945 roku otrzymał świadectwo dojrzałości w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie.
Ukończył Wydział Komunikacji (Sekcja Lotnicza) Wydziałów Politechnicznych AGH w Krakowie (1950). Młodszy asystent i asystent w Katedrze Budowy Płatowców na Wydziale Komunikacji i innych Wydziałach AG/AGH w latach 1947-1951, dr nauk technicznych (1963), dr hab. Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1967), prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1983).
W Instytucie Odlewnictwa w Krakowie podjął pracę 2 stycznia 1950 roku, zajmując stanowisko dyrektora Instytutu w latach 1975-1996, po przejściu na emeryturę Doradca Dyrektora ds. Naukowych. Równolegle prowadził zajęcia dydaktyczne jako wykładowca w Politechnice Krakowskiej (z Hydro- i Aeromechaniki 1953-1958). Profesor w Politechnice Poznańskiej (1982-1992) oraz Wyższej Szkole Inżynierskiej w Opolu (1992-1997) i Politechnice Opolskiej (1992-2000). Wykładał gościnnie w AGH, Wyższej Szkole Inżynierskiej w Krakowie, w Politechnice Wrocławskiej.
Autor ponad 58 monografii, książek i skryptów, ok. 75 publikacji naukowych, ponad 500 publikacji technicznych i popularyzatorskich oraz ponad 250 niepublikowanych projektów, ekspertyz, opracowań analitycznych i prognostycznych. Współautor 26 patentów. Był redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Prace Instytutu Odlewnictwa” (1975-1996) oraz popularnego czasopisma technicznego „Doświadczony Mistrz” (1982-1992).
Specjalizował się w zakresie odlewnictwa i metaloznawstwa metali nieżelaznych, specjalnych metod odlewania, aparatury kontrolnej dla materiałów formierskich, kompozytów metalowych oraz symulacji krzepnięcia i krystalizacji z weryfikacją badawczą. Zorganizował i prowadził szkolenie dla szeregu krajów pozaeuropejskich w ramach UNIDO (Wiedeń).
Członek licznych stowarzyszeń i organizacji naukowych.
Doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej (1993) i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (2002).
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, wielokrotnie nominowany przez American Biographical Institute na człowieka roku oraz do Amerykańskiego Medalu Honorowego, Medal SVUM (Państwowego Badawczego Zakładu Materiałów) w Pradze, szereg złotych odznak honorowych (zakładowych, komunalnych, stowarzyszeniowych) i wiele nagród za osiągnięcia w zakresie nauki i postępu technicznego
Źródła do biogramu
Książki
- Kto jest kim w Polsce. Ed. 4. Red. zesp. B. Cynkier [et al]. Warszawa 2001, s. 264
- Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Ed. 1. Red. zesp. L. Becela [et al.]. Warszawa 1984, s. 253
- Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Ed. 2. Red. zesp. L. Becela [et al.]. Warszawa 1989, s. 349
- Profesor Zbigniew Górny Doktor Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. [Kraków ca 2002, 60 s.], [foto]
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1: A–G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 504
Artykuły
- Dziennik Polski 2014, nr 74 (29-30 III 2014), s. A6 [nekr.]
- Gazeta Wyborcza 2014, nr 76 (1 IV 2014), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 6 [nekr.]
- [Kryś-Dyja A.]: Posiedzenie Senatu [AGH] w dniu 12 grudnia 2001 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 99, s. 21
- [Kryś-Dyja A.]: Posiedzenie Senatu [AGH] w dniu 27 marca 2002 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 102, s. 12
- Longa W.: Laudacja osiągnięć Pana prof. zw. dr hab. inż. Zbigniewa Górnego. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 104/105, s. 23–24
- Prof. zw. dr hab. inż. dr h.c. Zbigniew Górny prof. zw. w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie. Archiwum Technologii Maszyn i Automatyzacji 1997, vol. 17, nr 2, s. [7], [foto]
- [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 27.03.2002], s. [1], [6-7], [43]
- Uroczystość wręczenia godności doktora honoris causa AGH Profesorowi Zbigniewowi Górnemu : 5 czerwca 2002 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 104/105, s. [28], [foto]
- Zet: Doktorat honoris causa Politechniki Poznańskiej dla profesora Zbigniewa Górnego. Prace Instytutu Odlewnictwa 1993, R. 43, z. 4, s. 299-309
Inne
- Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa Profesorowi Zbigniewowi Górnemu, [1 k.]