Jerzy Henryk Litwiniszyn: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = 1914 | | birth_date = 1914-2000 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:52, 8 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Henryk Litwiniszyn (1914-2000)
Specjalność: mechanika górotworu, aerologia
Urodził się 2 sierpnia 1914 roku w miejscowości Płoki koło Libiąża. Zmarł 12 czerwca 2000 roku w Kielcach. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studia rozpoczął w 1933 r. na Akademii Górniczej. W 1938 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, doktorat (1947), habilitacja (1950), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1958).
W 1938 r. Prof. Budryk zaproponował mu pracę w Katedrze Górnictwa I. Początkowo adiunkt w l. 1945-50. W latach 1959-1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, którego był założycielem. Piastował wiele odpowiedziałnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 roku przeszedł na emerytutrę.
Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu; dotyczą one przede wszystkim różnych zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.
Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany w 1956 r., a członkiem rzeczywistym w 1966 r. W l. 1977-89 wiceprezes PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności 1989.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42-43. s. 24-26, 35-38
- Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67-70
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 79/80. s. 30
- Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
- Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7-15