Tadeusz Rumanstorfer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 11: Linia 11:
|dhc_year=1989
|dhc_year=1989
|dhc_reason=za zasługi dla poprawy bezpieczeństwa pracy w górnictwie oraz za rozwój współpracy naszej Uczelni z przemysłem
|dhc_reason=za zasługi dla poprawy bezpieczeństwa pracy w górnictwie oraz za rozwój współpracy naszej Uczelni z przemysłem
|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH,
|name=Tadeusz Rumanstorfer
|name=Tadeusz Rumanstorfer
|image_size=11483
|image_size=11483

Wersja z 13:19, 6 wrz 2018

Tadeusz Rumanstorfer
Tadeusz Rumanstorfer.jpg
Nazwisko Rumanstorfer
Imię / imiona Tadeusz
Tytuły / stanowiska Dr inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 9 maja 1901
Miejsce urodzenia Lwów
Data śmierci 1989
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności bezpieczeństwo pracy w górnictwie


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 1989
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za zasługi dla poprawy bezpieczeństwa pracy w górnictwie oraz za rozwój współpracy naszej Uczelni z przemysłem

Dr inż. Tadeusz Rumanstorfer (1901–1989)

Dyscyplina/specjalności: bezpieczeństwo pracy w górnictwie

Nota biograficzna

Urodził się 9 maja 1901 roku we Lwowie. Zmarł w 1989 roku w Katowicach.

W 1920 roku podjął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie, pracę dyplomową obronił w 1937 roku.

Jako emeryt doktoryzował się w 1978 roku na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.

Od 1929 roku pracował w kopalni „Jowisz” (jej dyrektor w 1945 roku), jednocześnie kierował kopalnią „Saturn”. Od 1946 roku dyrektor kopalni „Sosnowiec”. W latach 1947–1948 pracował w Naczelnej Dyrekcji Technicznej.

W latach 1948–1955 był prezesem Wyższego Urzędu Górniczego (WUG) w Katowicach. W latach 1948–1969 prowadził wykłady z ratownictwa górniczego na Politechnice Śląskiej. W latach 1955–1971 był zastępcą naczelnego dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa (GIG), następnie przeszedł na emeryturę.

W latach 1957–1968 był przewodniczącym Oddziału Wojewódzkiego NOT w Katowicach.

W 1989 roku został doktorem honoris causa AGH, za zasługi dla poprawy bezpieczeństwa pracy w górnictwie oraz za rozwój współpracy naszej Uczelni z przemysłem.

Źródła do biogramu

Książki

  • Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. K. Norwicz. Kraków 1990, s. 74
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 157

Artykuły

  • Biuletyn Rektora [AGH] 1989, 1 maja, s. 5
  • Jaros J.: "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników (5) : Rumanstorfer Tadeusz. Przegląd Górniczy 1990, T. 46, nr 11-12, s. 43
  • Promocja doktora honoris causa Tadeusza Rumanstorfera. Górnictwo : kwartalnik [wyd. AGH] 1990, R. 14, z. 3, s. 191-201, [foto]
  • Sieński H.: Członkowie Honorowi Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Zasłużeni dla Akademii Górniczo-Hutniczej : tablice - pamięć wiecznie żywa - cz 14. Biuletyn AGH 2014, nr 78-79, s. 34-35
  • Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

Inne

  • Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora ds. Ogólnych AGH