Julian Jan Bugiel: Różnice pomiędzy wersjami

Julian Jan Bugiel
Nazwisko	Bugiel
Imię / imiona	Julian Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	4 października 1929
Data śmierci	2018
Dyscyplina/specjalności	organizacja i zarządzanie, socjologia, socjologia organizacji, socjologia zarządzania, zarządzanie personelem
Wydział	Wydział Humanistyczny ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Wersja z 08:03, 18 paź 2018

Prof. dr hab. Julian Jan Bugiel (1929-2018) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: organizacja i zarządzanie, socjologia, socjologia organizacji, socjologia zarządzania, zarządzanie personelem

Nota biograficzna

Urodził się 4 października 1929 roku w Jedliczu w powiecie krośnieńskim. Zmarł w październiku 2018 roku.

W grudniu 1950 roku rozpoczął pracę w Krośnieńskim Kopalnictwie Naftowym. W październiku 1951 roku rozpoczął studia na Uniwersytetu Jagiellońskiego na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. W 1955 roku na podstawie pracy „Zagadnienie rąk roboczych dla manufaktur drugiej połowy XVIII wieku”, uzyskał tytuł magistra z zakresu historii społeczno-gospodarczej.

W 1953 roku podjął pracę zastępcy asystenta w Katedrze Ekonomii Politycznej Wydziału Górniczego Akademii Górniczo-Hutniczej. W latach 1957-1960 uczestniczył w badaniach prowadzonych przez Katedrę nad kształtowaniem się załogi Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie i przewidywanych kierunkach jego rozwoju.

W 1964 roku na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ, na na podstawie rozprawy: „Problem siły roboczej w przemyśle górniczo-hutniczym w Rzeczypospolitej Krakowskiej” otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii gospodarczej. W 1965 roku przeniósł się z Katedry Ekonomii Politycznej na stanowisku adiunkta w Katedrze Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.

W 1968 roku został kierownikiem Zakładu Socjologii i Psychologii Pracy Wydziału Górniczego i funkcję te pełnił przez około 30 lat.

W 1966 wspólnie z dr. Czesławem Herodem oraz Zakładem Socjologii Politechniki Warszawskiej, podjął pierwszą w kraju inicjatywę wprowadzenia przedmiotu „Nauka o pracy” do programu nauczania w uczelniach technicznych.

Program ten, zawierający problemy socjologii i psychologii pracy, został akceptowany przez Ministerstwo i wprowadzony w roku akademickim 1967/68 we wszystkich uczelniach technicznych.

W roku 1977, decyzją Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, został powołany na przewodniczącego zespołu programowego ”Socjologia pracy”, a w 1979 roku na członka zespołu dydaktycznego przy Ministrze dla kierunku ”Organizacja i zarządzanie”. Z kolei w roku 1984 zostałem mianowany członkiem ”Zespołu Naukowo-Dydaktycznego” przy Ministrze dla dyscyplin społecznych. W roku 1976 w oparciu o przedłożoną rozprawę habilitacyjną: ”System kształcenia inżynierów, a ich praca zawodowa”, oraz przeprowadzone kolokwium habilitacyjne Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie socjologii, socjologii pracy i organizacji. Z kolei w lutym 1983 roku Rada Państwa nadaje mi tytuł profesora nauk humanistycznych.

//////////////////////////////////////////////////

.................

współtwórcy Wydziału Humanistycznego AGH.

Profesor był prekursorem humanistyki w AGH, wieloletnim kierownikiem Zakładu, a następnie Katedry Socjologii i Psychologii Pracy i Organizacji Instytutu Nauk Społecznych AGH.

Należał do licznych gremiów naukowych. Był autorem ponad dwustu publikacji, w tym podręczników, promotorem i recenzentem wielu prac dyplomowych, wychowawcą wielu pokoleń studentów i młodej kadry pracowników.

///////////////////////////////////////

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznak „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”, Złota Odznaka Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, Złota Odznaka Towarzystwa Naukowego i Kierownictwa oraz wielokrotnie Nagrody Rektora AGH.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/bugiel-julian-04701

Źródła do biogramu

[Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 25
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 44, [foto]

Artykuły

Haber L. H.: Humanista w uczelni technicznej. 50-lecie pracy naukowej i dydaktycznej prof. Juliana Bugla. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2003, nr 123, s. 8-9, [foto]

Inne

Prof. dr hab. Julian Bugiel. [online][przeglądany 16.10.2018]. Dostepny w: http://wh.agh.edu.pl/profesorowie-emerytowani/prof-dr-hab-julian-bugiel/

@@ Linia 20: / Linia 20: @@
 Urodził się 4 października 1929 roku w Jedliczu w powiecie krośnieńskim. Zmarł w październiku 2018 roku.
+W grudniu 1950 roku rozpoczął pracę w Krośnieńskim Kopalnictwie Naftowym. W październiku 1951 roku rozpoczął studia na Uniwersytetu Jagiellońskiego na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. W 1955 roku na podstawie pracy „Zagadnienie rąk roboczych dla manufaktur drugiej połowy XVIII wieku”, uzyskał tytuł magistra z zakresu historii społeczno-gospodarczej.
+W 1953 roku podjął pracę zastępcy asystenta w Katedrze Ekonomii Politycznej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczo-Hutniczej. W latach 1957-1960 uczestniczył w badaniach prowadzonych przez Katedrę nad kształtowaniem się załogi Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie i przewidywanych kierunkach jego rozwoju.
-//////////////////////////////////
+W 1964 roku na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ, na na podstawie rozprawy:  „Problem siły roboczej w przemyśle górniczo-hutniczym w Rzeczypospolitej Krakowskiej” otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii gospodarczej. W 1965 roku przeniósł się z Katedry Ekonomii Politycznej na stanowisku adiunkta w Katedrze Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.
+W 1968  roku został kierownikiem Zakładu Socjologii i Psychologii Pracy Wydziału Górniczego i funkcję te pełnił przez około 30 lat.
+W 1966 wspólnie z dr. Czesławem Herodem oraz Zakładem Socjologii Politechniki Warszawskiej, podjął pierwszą   w kraju inicjatywę wprowadzenia przedmiotu „Nauka o pracy” do programu nauczania w uczelniach technicznych.
+Program ten, zawierający problemy socjologii i psychologii pracy, został akceptowany przez Ministerstwo i wprowadzony w roku akademickim 1967/68 we wszystkich uczelniach technicznych.
+W roku 1977, decyzją Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, został powołany na przewodniczącego zespołu programowego ”Socjologia pracy”, a w 1979 roku na członka zespołu dydaktycznego przy Ministrze dla kierunku ”Organizacja i zarządzanie”. Z kolei w roku 1984 zostałem mianowany członkiem ”Zespołu Naukowo-Dydaktycznego” przy Ministrze dla dyscyplin społecznych.
+W roku 1976 w oparciu o przedłożoną rozprawę habilitacyjną: ”System kształcenia inżynierów, a ich praca zawodowa”, oraz przeprowadzone kolokwium habilitacyjne Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu  stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie socjologii, socjologii pracy i organizacji. Z kolei w lutym 1983 roku Rada Państwa nadaje mi tytuł profesora nauk humanistycznych.
-W grudniu 1950 roku rozpoczął pracę w Krośnieńskim Kopalnictwie Naftowym. W październiku 1951 roku rozpoczął studia na Uniwersytetu Jagiellońskiego na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. W 1955 roku na podstawie pracy „Zagadnienie rąk roboczych dla manufaktur drugiej połowy XVIII wieku”, uzyskał tytuł magistra z zakresu historii społeczno-gospodarczej.
-W 1953 roku podjął pracę zastępcy asystenta w Katedrze Ekonomii Politycznej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczo-Hutniczej. W latach 1957-1960 uczestniczył w badaniach prowadzonych przez Katedrę nad kształtowaniem się załogi Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie i przewidywanych kierunkach jego rozwoju.
-W 1964 roku na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ, na na podstawie rozprawy:  „Problem siły roboczej w przemyśle górniczo-hutniczym w Rzeczypospolitej Krakowskiej” otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii gospodarczej.
+//////////////////////////////////////////////////
-...............
-W 1965 roku przenoszę się z Katedry Ekonomii Politycznej do pracy na stanowisku adiunkta w Katedrze Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego AGH.
-W roku 1966 w Pracowni byli zatrudnieni: dr Julian Bugiel, dr Czesław Herod (kierownik), mgr Maria Burkiewicz, mgr Maria Michalska, mgr Ewa Rusek, mgr Lidia Zbiegień, Z kolei władze Wydziału Górniczego w roku 1967 w oparciu o wyniki prac badawczych i dydaktycznych pracowni  w jej miejsce powołują ”Zakład Socjologii i Psychologii Pracy” – w tym roku na stanowisko asystenta zostaje przyjęty mgr Bogusław Wiernek, a w roku 1969 mgr Lesław Haber i mgr Wiesław Kosoń.  Kierownikiem do roku 1968 jest dr Czesław Herod.  Po jego przejściu do Warszawy, ja zostaję kierownikiem, którą to funkcję pełnię przez około 30 lat. W latach 1965 – 1967 równocześnie konkretyzują się kierunki badawcze Zakładu, które realizowane są w głównych zarysach do 2001 roku. W uczelni wśród pracowników, a zwłaszcza Kierownictwa Wydziałów rozwija się świadomość, że przygotowanie inżyniera do życia we współczesnym społeczeństwie obejmować musi nie tylko przygotowanie zawodowe, ale przygotowanie do życia w grupie społecznej, motywowania i kierowania ludźmi.  Dlatego też przy akceptacji Rektora AGH prof. Kiejstuta Żemajtisa w 1966 wspólnie z dr. Czesławem Herodem oraz Zakładem Socjologii Politechniki Warszawskiej, podjęliśmy pierwszą   w kraju inicjatywę wprowadzenia przedmiotu „Nauka o pracy” do programu nauczania w uczelniach technicznych. Program ten, przygotowany z docent Anną Preis i profesorem Stanisławem Widerszpilem z Politechniki Warszawskiej, zawierający problemy socjologii i psychologii pracy, został akceptowany przez Ministerstwo i wprowadzony w roku akademickim 1967/68 we wszystkich uczelniach technicznych. W ramach ogólnej zmiany struktury wewnętrznej Akademii Górniczo-Hutniczej, polegającej na przejściu z systemu katedralnego na system instytutów, powołano w październiku 1969 roku Międzywydziałowy Instytut Nauk Społecznych, w skład którego wszedł ”Zakład Socjologii i Psychologii Pracy”.  Naczelną ideą powstania Instytutu była koordynacja dyscyplin nauk społecznych: socjologii i psychologii pracy, ekonomii politycznej, filozofii, politologii i pedagogiki, w celu bardziej zintegrowanego działania w dziedzinie humanizacji studiów technicznych. Po roku 1969 nastąpił istotny wzrost liczby pracowników naukowo-dydaktycznych i technicznych, tak że w połowie lat 80-tych ich liczba doszła do czternastu, co wiązało się ze zwiększeniem obciążeń dydaktycznych, jak również rozwinięciem na szeroką skalę badań empirycznych prowadzonych przez Zakład.
 .................