Jan Konrad Eligard Krauze: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
| alt = | | alt = | ||
| caption = | | caption = | ||
| birth_date = | | birth_date = 1882 | ||
| birth_place = | | birth_place = | ||
| death_date = | | death_date = 1969 | ||
| death_place = | | death_place = | ||
| resting_place = | | resting_place = | ||
Wersja z 15:52, 8 sty 2014
| Jan Konrad Eligard Krauze | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Krauze | ||||||||||||||||||||||||
| Imię / imiona | Jan | ||||||||||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. | ||||||||||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1882 | ||||||||||||||||||||||||
| Data śmierci | 1969 | ||||||||||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | maszynoznawstwo
| ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Prof. dr inż. Jan Konrad Eligard Krauze (1882–1969)
Specjalność: maszynoznawstwo
Urodził się w 1882 roku w Rakowiczach woj. wileńskie, zmarł w 1969 roku w Krakowie. Posiadał tytuł barona. Studiował na wydz. fizyko-matematycznym Uniw. Św. Włodzimierza w Kijowie i na wydz. mechanicznym Politechniki Kijowskiej oraz Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom w 1907 r. Tutaj został docentem, prowadził wykłady z budowy maszyn rolniczych do 1916 r. Jednocześnie pełnił obowiązki asystenta przy Katedrze Maszynoznawstwa, a od 1912 r. obowiązki konstruktora przy Katedrze Elementów Maszyn, wykładał również „Encyklopedię Maszyn” dla Wydz. Inżynierii, Architektury i Chemii. W tym czasie opublikował także w jęz. francuskim kilka rozpraw o maszynach rolniczych. W 1920 r. otrzymał nominację na prof. Maszynoznawstwa Ogólnego w AG w Krakowie. W latach 1923/24 oraz 1926/27 został wybrany prorektorem, zaś w latach 1924/26 Rektorem Akademii, w latach 1927/30 był Dziekanem Wydz. Górniczego. Zreorganizował studia i po raz pierwszy w Polsce wprowadził rygory. Student, który dopuścił się przekroczenia regulaminu studiów, musiał złożyć prośbę o zezwolenie na dalsze studia. Widział konieczność kształcenia mechaników w Polsce, dopiero od 1946 r. udało mu się mieć udział w realizacji kształcenia elektromechanicznego dla potrzeb polskiego przemysłu górniczego i hutniczego.
Wybitny organizator i przyjaciel młodzieży. Członek Honorowy Stowarzyszenia Studentów AG — SSAG. Po deportowaniu profesorów do KZ Sachsenchausen za wstawiennictwo został zesłany do obozu koncentracyjnego w Wiśniczu Nowym.
Wydał litografowane wykłady „Elementów maszyn” i ”Technologii mechanicznej metali i drzewa”, opublikował również wiele artykułów o organizacji szkolnictwa akademickiego i organizacji państwa.
Źródło:
- BIP 1996 nr 25. s. 18
- BIP 1994 nr 5. s. 6, 8
- Album inżynierów i techników w Polsce. s. 41